5 Koh Phangan & Koh Tao

Onderhand zit ik al een tijdje in Keulen maar het verhaal van Thailand was nog niet uit.

Het laatste waar we over geschreven hadden was onze ziekendag in Bangkok en daar gaat het verder.

Koh Phangan Strand voor onze bungalow

Voor een goede prijs (700 baht / 18 euro) hadden we een VIP (rare 'luxe') bus geboekt naar de zuidelijke eilanden van Thailand. Namelijk Koh Phangan en Koh Tao. De bus vertrok rond een uur of 18:30 en we zouden de dag erna om een uur of 12 op Koh Phangan aankomen. Het was een bijzondere busreis, niet bijster comfortabel maar ook niet verschrikkelijk. Na een aantal uur semi-slapen kwamen we aan in de kust plaats Chumpon, vanaf hier vertrok de boot die er ook nog eens 4 - 5 uur over zou doen. De boot was een grote, redelijk nieuwe, veerpont en voer ons via Koh Tao naar de pier van Koh Phangan. Het mocht allemaal lang duren maar dan waren we er toch echt!

Haad Rin, hét strand

Zoals we volgens mij al hadden verteld vindt op Koh Phangan de beruchte Full Moon party plaats. Wij waren in eerste instantie teleurgesteld dat we dit moesten missen maar na meer te weten te komen over dit feest viel de teleurstelling steeds minder zwaar. Wij kwamen twee dagen na de Full Moon party aan en de mensen massa die het eiland verliet was bizar. Daarnaast had elke hotelkamer op het eiland vol gezeten en waren er weer veel ongelukken gebeurt in de week van het feest.
Nu bijna iedereen weg was was het voor ons heerlijk rustig en hebben we al vrij snel een (na enig gezoek over het strand) een mooi bungalowtje met zwembad aan zee bemachtig voor een goede prijs.
We konden er ook veilig een scooter huren en er was zelfs een grote supermarkt om de hoek.
De dag zelf hebben we lekker zwembad gehangen, gegeten in een stalletje en een biertje gedaan bij zonsondergang op het strand.
De volgende ochtend begon met ontbijt op t strand, zwemmen in zee en het zwembad en vervolgens een scooter gehuurd om wat van het eiland te zien.
We zijn gaan rijden naar het noord-oosten omdat a) de kustweg bijzonder mooi, en leuk om te rijden, was en b) daar dé snorkel spot van het eiland te vinden was. Ja heerlijk zwemmen in zee met een snorkel op je kop dus. Drie maal raden wat ik vergeten was om in te pakken. Inderdaad m'n zwembroek.
Met de scooter snel naar een winkeltje gereden om daar voor 4€ een nieuwe zwembroek te fixen en met een de snorkels het water in.
Het mooie aan dit eiland is het kleine eilandje dat voor de kust ligt en waar je heen kunt lopen.
Het snorkelen viel in het begin nogal tegen, veel zand en bijna nog meer zeekomkommers....maar eenmaal verderop bleek het een mooie onderwater wereld met veel, veel en veel visjes. De duikbrillen en de lucht besloegen nogal dus we keerde na een uurtje weer terug.
Het begon een beetje te spetteren en daarom besloten we weer op de scooter te stappen. Ellen heeft het hier overgenomen en reed ons via een 7/11 voor een magnum naar onze bungalow terug.
'

Dit strand dus

We zaten natuurlijk op het eiland van de Full Moon party en wilde graag hét strand zien. Dus na een kleine twintig minuten kwamen we aan op een bijzonder mooi, groot, wit strand. Een hele mooie locatie die elke maand misbruikt wordt door 40.000 mensen en waar nu overal glas bezaaid lag.
Voorzichtig zijn we heen en weer gelopen en hebben alsnog genoten van de mooie omgeving.

De dag erna hebben we toch besloten om naar Koh Tao te gaan ondanks de horrorverhalen en de zogenaamd hoge prijzen van alles op dat kleinere eiland.
Koh Tao staat bekend om zijn duikscholen, spots en atmosfeer en dit merkte je al aan boord van de boot. Overal werd iets gerelateerd aan duiken aangeboden.
We zijn op Koh Tao voor het eerst echt uit eten geweest. We ging écht uit eten. Soep, bier, voorgerecht en een toetje! Feestelijk hoor. En dat voor 15 euro, totaal.
Het eiland is echt schitterend met turkoois blauw water, rotskusten en kronkelwegen. Je kunt er ook voortreffelijk snorkelen en ons werd aangeraden naar Shark Bay te gaan.
Wij met onze scooter daarheen (een minder sterke scooter dan op de andere eilanden) en dat was de rit van m'n leven. Hellingen van zo'n 30 procent op onverharde wegen of slecht asfalt. Ellen moest stukken lopen omdat de scooter het anders niet aan kon en na een kleine twintig minuten rijden bereikte we het eerste strand.

Bovenwateraanzicht van ons huisrif

Pech voor ons, het bleek hard te waaien aan deze kant van het eiland waardoor het niet echt makkelijk snorkelen was. We hebben aan de kust wel erg veel leuks kunnen zien maar de haaien (die, wat achteraf bleek, in het diepe gedeelte zitten) bleven uit, Turtle point en Sharkbay hebben we achter ons gelaten en we zijn door gecruised naar het noordelijke deel van dit eiland waar een resort zit.
Dit resort heeft een privébaai waar iedereen mag komen snorkelen, We waren noga sceptisch sinds onze vorige snorkelervaringen maar zodra we door het kristalheldere water de vissen al konden zien doken we er snel in.
En wat een beleving! Hele scholen vissen waar je doorheen kon zwemmen máár zonder er 1 aan te raken. Mooie diepe koraal riffen vol met visjes en kleuren. De ondergaande zon over het water en het mooie eiland op de achtergrond. We hadden hier de hele dag kunnen snorkelen!
De zon ging onder en op de scooter terug was dit een schitterend gezicht, we hebben onze scooter bij onze (alweer) bungalow gezet en na een potje pool zijn we gaan struinen voor eten en bier.
Het bier hebben we gevonden, om 21:00 zaten we op een strand voor een bar lekker op kussens te kijken naar lui die ons vermaakte met een vuurshow. We dachten dat dit een korte act zou zijn maar ze bleven bezig. Heerlijk om te zien hoe ze met allerlei soorten vuurspeeltjes spelen. De muziek, zee, het bier, vuur en gezelschap maakte het een heerlijke avond die bijzonderder werd door de interactie met die vuurspelers.

Kjoet, onze bungalow

Er werd een lang touw in de olie gedoopt, aangestoken en rond geslingerd, vuurspringen! En we mochten uiteraard mee doen. Na enige twijfel toch besloten de sprong te wagen, wat hebben we gelachen en gelachen om anderen. Sommige bakte er niks van en kregen een brandt touw in hun nek of tussen hun benen, zonder ernstige verwondingen maar toch even schrikken.
Nadat de vuurlimbo ook nog uitgebreid gespeeld was zijn we de club in gegaan en na een aantal uur lange we draaiend onder onze klamboe.

De dag erna hebben we genoten van een ontspan dagje, begonnen met snorkelen in het koraalrif onder ons balkon en de rest van de dag gespendeerd op het strand. Alles wat een tropisch eiland te bieden heeft en niets meer of minder dan je verwacht. De avond zelfs nog terug gegaan voor een nieuwe ronde vuurlimbo en touwtjespringen maar dit keer met camera! Dit was onze laatste dag in het mooi zuiden van Thailand, en we hebben genoten! Bijna sentimenteel om daar afscheid van te nemen maar de dag erna moesten we door.

Na het uitchecken hebben we onze laatste uurtjes versnorkeld in een ander deel van ons 'huisrif' en we konden er geen genoeg van krijgen. We moesten om 14:00 wel echt onze boot halen en dat hebben we dan braaf gedaan. De terugreis was verder niet zo boeiend alleen wil minder comfortabel dan de heenweg....
Na vele uren kwamen we aan in Bangkok, om 05:30..... super handig.

Zonsondergang Koh Tao

Aangezien Ellen over een maandje jarig is leek het ons leuk om dat alvast te vieren, aangezien ze dan nog ergens in Azië zit. Ik heb voor ons dus maar een super de luxe fancy hotel geboekt in Bangkok, met zwembad, fitnesszaal, bar, leuke locatie etc. Na flink afgezet te zijn door te taxi konden we om 08:00 al inchecken al was onze kamer nog niet ready. Wel mochten we al lekker van het zwembad gebruik maken en dat hebben we dus maar gedaan. Heerlijk slapen en zwemmen tot we twee uur later de kamer in mochten, wat al fijn was omdat normaal om 14:00 pas een kamer beschikbaar is.

Vanuit ons hotel kregen we gratis vervoer naar het metrostation waarna we naar dé mall van Bangkok zijn gegaan. Siam Paragon is een bijzonder grote en indrukwekkend mall met de meest bizarre etalages die ik ooit gezien heb. We hebben hier weer net zoveel rondgekeken als we in Jakarta altijd deden. De meest rare winkels, bioscopen, dure merken en mooie versieringen kwamen voorbij, gegeten bij de bakker en zelfs nog wat souvenirs op de kop getikt. Het was leuk om de ander kant van Bangkok ook eens te zien.

Helaas was dit echt onze laatste dag samen en dat besef kwam steeds meer binnen. Zeker nadat ik alles had ingepakt en helemaal ready was voor mijn lange terugreis. Nog 1 keer samen van straat eten en dan slapen en vroeg op. Om 7 uur vertrokken we naar het vliegveld en na een emotioneel afscheid moest ik nog bijna haasten voor mijn vlucht ook....

Thailand zat er voor mij alweer op. Ellen reist nog twee maanden door Vietnam, Laos, en Cambodja verder met een vriendin maar ik moest echt terug naar Nederland.

Het was een bijzonder, mooie, indrukwekkend en vooral heerlijk maand waarin er weer wat hoogtepunten aan mijn leven zijn toegevoegd.

4 Pai & Koh Chang - Thailand 2015

We hebben nu in Bangkok een extra dagje over omdat we beide nogal ziek, zwak, misselijk zijn, dus dan is er tijd om in een internet cafe wat foto's te uploaden en een blog te schrijven.

De afgelopen week zijn we van Chiang Mai naar Pai gereden, een hippie dorpje in de berg in Noord Thailand. Een super relaxte plek maar erg veel toeristen, geen vervelend toerisme maar wel erg druk. We konden geen scooter meer krijgen dus moesten we op fietsjes de super stijle bergen bedwingen. Dit was dan ook slopend en eist veel energie en geduld. We hebben in Pai snel alles bekeken wat we wilden zien omdat we slecht 1 nacht hadden. We hadden een tof bungalowtje net buiten het centrum en moesten helaas de dag erna al weer terug naar Chiang Mai. Kort maar krachtig!

De bus bracht ons naar Mea Rim waar we bij Har en Marijke op bezoek zouden gaan. Wij zijn naar het Four Season hotel gelift en daar even gevraagd of we binnen konden wachten ( wat een bizar park is dat!)
Marijke kwam ons op halen in hun pick-up truckje en ik sprong snel in de laadbak omdat dat hier mag. We zijn in die zelfde laadbak gesprongen om hun zoons van school te halen. Genieten met de ondergaande zon op je gezicht, wind door je haren, rijstvelden en bergen om je heen. Na een gezellige middag heeft har ons in het centrum van Chiang Mai afgezet waar we snel nog een hostel voor 1 nacht gefixt hebben.

De nachttrein bracht ons van Chiang mai naar Bangkok waar we na een aparte nacht snel in een tourbus sprongen naar Trat. Vanaf Trat vervolgens naar de haven en daar op de ferry naar Koh Chang.

Koh Chang is een eiland in het oosten van Thailand en de hele reis duurde zo'n 26 uur. Gesloopt stapte we het resortje op wat we geboekt hadden en werden ontvangen door een Nederlands stel! Erg leuk, makkelijk, vertrouwd, en een super gave locatie. Dit beloofde veel goeds voor ons verblijf op Koh Chang van 4 nachten.
De eigenaren gaven ons erg veel goede tips en hielpen ons met alles wat we nodig hadden, we hadden het allemaal uitgestippeld en het ontspannen kon beginnen. De eerste echte dag pakte we de kano van het resort en hebben we ongeveer 5 km gepeddeld naar het dichtsbijzijnde onbewoonde eilandje. Hier konden we mooi relaxen en niks doen, heerlijk vrij, beetje snorkelen, en weer terug varen. Kats verbrand uiteindelijk maar het was wel een mooi avontuur.
Die middag hebben we nog een scooter gehuurd en zijn we naar de zuidkant van het eiland gereden, hier is een havenstadje gebouwd op een pier, veel winkeltjes, een duikschool en mooie uitzichten. In de avond hadden we zin om uit te gaan en zijn de ander kant op gecrost in de hoop wat leuks te vinden. Het bleek al gauw vrij uitgestorven te zijn maar we er waren veel mooie boomhut/lounge barretje waar we cocktails konden drinken en spelletjes konden spelen.
Na een biertje en een potje pool zijn we weer richting huis gereden. De dag erna stond een lange rit naar het zuiden op het programma.

We vertrokken richting Long Beack, het zuidelijke puntje van het eiland, omdat de weg niet rondom loopt moesten we van het zuidwesten (waar we sliepen) naar het hoge noorden en via de andere kant weer naar het zuiden. Ongeveer 2 uur met de scooter inclusief een aantal stops bij strandjes en een mooie pier.
Long Beach bleek de lange rit meer dan waard, een schitterend uitgestorven paradijsje met heerlijk water, zonsondergang, palmbomen en rust! Genoten van wat eten en drinken en na een aantal uur weer aan de reis terug begonnen. De terug weg was slecht 1 uur omdat we lekker door konden rijden.

Die avond hebben we een tweede poging gedaan maar ook weer niet succesvol, er waren wel veel ladyboy shows op straat maar nou niet bepaald ons soort entertainment.

De dag erna was onze relax dag, de laatste echte dag op Koh Chang. We zijn naar LonelyBeach gelopen en hebben daar genoten van de zon, zee en strand. In de avond de zonsondergang bewonderd bij een beach bar waar ook vuurshows werden gegeven en na een biertje of drie wilden we wel wat eten.
We zagen een knul lopen met bakken eten en vroegen waar dat vandaag kwam, hij vertelde ons dat zijn tent iets verder op stond en wij vroegen of hij ons kon brengen. Tuurlijk kan dat, dus met z'n 3en op de scooter en 5 minuten laten bij zijn baas wat te eten besteld. Heerlijk die vrijheid in Azie.

De nacht was minder relaxt want Ellen werd ziek, en de busreis de volgende dag maakte dat niet veel beter. We waren beide nogal futloos en besloten de reis naar het zuiden te onderbreken in een hostel in Bangkok en zo zitten we dus hier. Vananvond vertrekken we naar Koh PhaNgan en dan horen jullie weer meer!

3 Chiang Mai Jungle Tour - Thailand 2015

Ik zal verder gaan waar we vorige keer gebleven waren. Na het fixen van het hostel zijn we met onze reis compagnon op straat nog iets gaan eten. De volgende ochtend uitgeslapen en toen weer fris en fruitig op pad gegaan. Op fietsen hebben we door de stad gereden en, verrassend genoeg, weer veel tempels en Buddha's gezien.

Eigenlijk denk ik: de zoveelste tempel, honger!

Die dag hebben we ook een jungle tour geregeld, 2dagen 1nacht. Deze heeft plaatsgevonden van zondag (25jan) tot maandag (26jan). 
Chiang Mai is een leuke stad, er hangt een leuke sfeer en er zijn veel toeristen. Die avond zijn we op aanraden van anderen naar Zoe in Yellowbar geweest, dit is een leuke plek om een drankje te drinken maar het deed ons meer aan een stap-vakantie denken als Cherso. Op een gegeven moment liep het dan ook uit de hand en werden er drie jongens uitgezet. Daar bleef het niet bij, want ze werden door de guards erg hardhandig op straat gegooid waarna een knokpartij ontstond.







De dag erna was een rustig dagje, vooral om weer wat dingen te plannen. Zo zijn we naar een internet café geweest, wat 15 baht (€0,40) per uur kost. Hier hebben we geprobeerd een back-up te maken van de foto's tot nu toe maar dit ging niet heel snel. Na hier twee uur te hebben gezeten, hebben we aan de overkant van de straat bij een super leuk uitgegroeid straattentje, genaamd Funkymonkey, heerlijke hamburgers gegeten. Ja, toch even wat Westers eten tussendoor. 

Funky Monkey!

Verder hadden we via het hostel bustickets naar Pai gekocht (de bus waar we nu in zitten), en ook geregeld dat zij onze treintickets terug naar Bangkok gingen kopen.

Na al dat regelen was het tijd voor iets leuks. Dit was de ontmoeting met Marijke en Har. Zij wonen met hun twee kinderen in Chiang Mai, het leek ons erg leuk om hen te ontmoeten! Dit was dan ook super. Veel verhalen uitgewisseld en tips gehad. De tijd vloog voorbij, en zo maakten we een nieuwe afspraak voor 28jan om naar hun huis te gaan. We kijken er erg naar uit om dat te zien en meer verhalen te horen.

Op de olifant!

Die avond was het tijd om de tas weer in te pakken want de volgende ochtend moesten we om 6 uur vertrekken voor de jungle tour.

Zo gingen we met een super leuke groep van 10 mensen op avontuur, afkomstig uit Duitsland, Frankrijk, Italië, Estland en Amerika. Deze trip leek op de tours die we in Indo ook gedaan hebben, al ging het hier meer over het overleven. Zo moesten We zelf fruit uit de bomen schieten met een katapult, ratten vangen voor het ontbijt en helpen met koken. 

Chup!

Onderweg naar de jungle stopten we eerst om olifanten (ook wel dikkerds genoemd) te wassen en te rijden. Het rijden deden we zonder stoeltjes en dat schommelt lekker heen en weer. Het meest toeristische ding om te doen in Thailand natuurlijk maar alsnog erg de moeite waard. De olifanten konden ons kusjes geven, wat een rare en natte zuig achtige kus was en er ook nogal humoristisch uitziet .
Na een trekking van een paar uur, kwamen we bij een village waar we zouden overnachten. Het is lastig of eigenlijk onmogelijk om met de mensen van daar te communiceren maar toch lijkt het alsnog ze het leuk vinden dat we er zijn. Het avondeten was heerlijk en na wat kaarttrucs rond het kampvuur (zoals altijd met zo'n trip) zijn we gaan slapen. 

Ellen met der hoofdlampje

Hots, groot mes joh!

Na een heel koude nacht van weinig slaap, was het tijd om de ratten vangst te bekijken, deze klaar te maken voor het eten, en brood te roosteren boven het kampvuur. Volgens gingen we weer op pad. Dit deel lopen was voornamelijk over de top van bergen waardoor we een prachtig uitzicht hadden. Onderweg zijn we bij een schooltje gestopt . Vanaf daar verder met het busje (ook wel een pick-up genoemd) naar de rivier waar we op bamboevlotten de rivier af gingen. Dit klinkt heftiger dan het was al was het wel leuk! Volgens reden we door naar een waterval, de grootste in Thailand. Hier snel een duik genomen want het water is natuurlijk ijskoud en toen weer terug naar het hostel. Als afsluiter zijn wel met een deel van de groep nog wat gaan drinken bij een rooftopbar. Wat ons nu wel duidelijk is, is het verschil tussen het droog- en regenseizoen. Tijdens de trekking was het dit keer niet glibberen en glijden, maar daarentegen is het landschap een stuk droger en minder groen.

Wist je dat....
- Ze hier trouwens ook links rijden, op de fiets is dat soms nog wel verwarrend. 
- Banana Roti ons favoriete eten tot nu toe is, als toetje tussendoortje of wat dan ook. Daarnaast vallen alle typische Thaise gerechten ook in de smaak.
- De taal erg lastig is om te leren, verder dan "Sah Wah Dee Kha" (Hallo voor vrouwen) "Sah Wah Dee Khap" (Hallo voor mannen) en "Khap Khun Kha/Khap" (Bedankt) komen we nog niet.
- Rijden onder invloed gebeurt hier gewoon, mocht je gepakt worden moet je een boete van maar liefst 100 baht betalen (€2,50). Dit is niet uit eigen ervaring. 
- Europese auto's zijn hier nog veel duurder dan bij ons. Er moet namelijk een import tax van 2,7 voor betaald worden. Dus het bedrag zoals in Europa keer 2,6. 
- het Nederlandse woord 'mooi' betekent 'kut' in het Thais.

2 Ayutthaya Avontuur - Thailand 2015

Dus.....zo gezegd zo gedaan stonden wij, Justin, Rianne, en wij(wij) voor de Starbucks op een taxi te wachten die ons naar het station wilde brengen, een rij van 10 taxis was nodig om de juiste te vinden maar we zaten erin. Op het station bleken de kaartjes slechts 20baht/50 cent te zijn, en dat voor een reis van 1,5/2 uur. Ayutthaya is een stad die wordt gesierd door oude ruines en niet door goud en glimmers. Door de Birmanezen is alles kort en klein geslagen maar nu is het een rustige toeristen stad zonder veel gedoe.
Na een pondje en een tuktuk, inchecken in het hostel en 4 fietsen gefixt te hebben dreef onze honger ons naar de hoek van de straat, een top tentje met lekker voer.

De fietstocht bracht ons langs allerlei vervallen tempels, de een nog groter dan de ander en zeker indrukwekkend. Naast al het moois bleek het ook nu weer erg gezellig met onze reisgenoten en dus zijn we weer in een het zelfde tentje beland voor het avondeten. Justin en ik waagde een gok en gingen voor Rode Curry, tevergeefs dit bleek veel te heet. Na een biertje besloten we om de laatste tempel te bezichtigen, die om de hoek bij ons hostel lag. Deze zou 's avonds mooi verlicht moeten zijn en gratis toegang hebben. De guard voor de poort wees ons op de klok maar we begrepen het niet, hij wilde 50 baht als entree


en we vroegen of we slechts een foto mochten maken. De poort bleek niet op slot en we glipte snel toch naar binnen. Opeens reden er twee motoragenten voor, die met de bewaker spraken en vervolgens naar ons riepen. Nu hadden we het gedaan dachten we en kwamen al veronschuldigend en zogenaamd niets begrijpend terug gelopen. Wat bleek? De agenten vonden ons zo interessant dat ze met ons op de foto wilden! Wij dan natuurlijk ook met hen.

Na deze grap was het bedtijd want de volgende ochtend moesten wij weer vroeg op voor de bekende Buddha-in-de-boom tempel alvorens we om 9 uur op het station wilden staan.
Het spannendste was de vraag of we wel een kaartje konden krijgen voor de vaak drukke trein naar Chiang Mai. Op het station bleek dat we de enige twee vrije stoelen naast elkaar nog konden krijgen en voor slechts 15 euro lieten we ons vrijwillig 12 uur opsluiten in een trein.

De lange rit bracht ons langs allerlei landschappen en dorpen, groene rijstvelden en dorre graslanden. We hadden eigenlijk meer bergen en rijstterrassen verwacht maar deze bleven vrijwel uit. Rond een uur of 6 ging de zon onder en dit resulteerde in mooie foto's vanuit de voordeur van de trein. Je kunt hier dus naast de machinist gaan staan als je daar zin in hebt.

21:30 was de aankomst tijd van deze slome, koude, lawaierige, het-klinkt-nu-veel-erger-dan-het-werkelijk-was, trein. Met een medereiziger pakte we een TukTuk naar een Hostel dat ons aangeboden werd. Een ritje langs vele barretjes en restaurants resulteerde in ons nieuw verblijf voor minstens 1 nacht. We hadden werkelijk geen idee waar we terecht waren gekomen maar het zag er goed uit en de vrouw was erg vriendelijk. Wij gaan akkoord! En dat voor slechts 6,65 per nacht.

Wat de dagen in Chiang Mai ons zouden brengen was nog niet duidelijk maar dat regelde we die volgend ochtend wel. Dat lees je in de volgende aflevering!

1 Bangkok Madness - Thailand 2015

Samen met Ellen schrijf ik deze blog over onze reis door Thailand, voor mij een avontuur van 'maar' 25 dagen en voor Ellen ongeveer 3 maanden, niet alleen door Thailand maar ook door Laos, Vietnam en Cambodja.

Het begon alweer 7 dagen geleden, op zondag 18 januari, de dag dat we beide naar Bangkok vlogen maar via een andere route. Ik vloog met KLM naar Moskou om, na een helse tussenstop van 8 uur, door te vliegen met AeroFlot, de Russische nationale vluchtmaatschappij. Veel chagrijnige Russen en een ervaring rijker. Ellen vloog met Air France naar Parijs en na 2 uur wachten weer in een ander Air France toestel te stappen naar Bangkok.

Een uur of 10 later stonden we beide aan de grond in Bangkok, Ellen heeft hier op mij staan wachten en samen konden we het avontuur beginnen in de wilde stad. De trein bracht ons de stad in en de taxi vervolgens braaf naar ons hostel. Lucky House in het backpackers centrum van deze metropool.
De aziatische cultuur deed ons beide veel denken aan Jakarta waar we zulke goede herinneringen aan hadden en het voelde weer een beetje als thuis.

De dag gevuld met een verkenningstocht door een deel van het toeristsche centrum van de stad, Khao San Road, waar echt alles weer overvloedig aangeboden wordt. De starbucks kon ik niet overslaan en de straat tentjes moesten ook worden geproefd. Voor de mensen die er zijn geweest, het deed ons denken aan Kuta Bali, de drukte, de toeristen, de verkopers, alles...

 Na een middag dutje werd het avond en stond er Mie met kip van de straat op het menu. Na wat rond struinen zijn we in een top tentje beland waar een hele relaxte sfeer hing. Hier hebben we een aantal Leo biertjes gedronken en toen het ging sluiten weer, via Khao San Road, naar ons hostel gelopen. Het sluit hier, tot onze verbazing, allemaal al vrij vroeg, rond 12 uur gaat alles dicht.

Dag twee begon met het idee om zoveel mogelijk tempels te zien, hier zijn we dan ook een heel eind mee gekomen, te beginnen met het Koninklijk Paleis dat meer pracht en praal vertoond dan mooi is. Het is een gebied ter grootte van ongeveer 40 voetbalvelden gevuld met grote gebouwen, tempels, gouden koepels, en duizenden buddha's. Alles glimt en shined en zonder zonnebril niet uit te houden. Een leuke bijkomstigheid, de lucht was hier strak blauw, iets wat wij niet gewend zijn van Jakarta. Als kroonjuweel kun je in dit complex de Emerald Buddha vinden, die overigens gewoon van smaragd gemaakt is, met zijn eigen, seizoensgebonden, klederdracht.

De volgende tempel was Wat Poh maar onderweg werden we aangesproken door een man die ons vertelde dat deze dicht was rond het middaguur en dat we beter in de tussentijd naar wat andere tempels (die volgens hem wel open en gratis waren) konden gaan met zijn Tuk Tuk meneer. En dit voor slecht 1 euro voor een rit van 2 uur, ik vond het maar vaag en vertrouwde het al niet helemaal maar we zijn toch gegaan. Na de eerste stop bij wat Buddha's reden we door naar de tweede stop, een kledingzaak. Hier werd van ons verwacht dat we net deden of we erg geintereseerd waren in zijn kleding en maatpakken alvorgens weer te vertrekken. Dit waren we echter niet en dat vertelde we de verkoper dan ook gewoon. Hij wees ons weer de deur en de Tuk Tuk meneer vond dit niet prettig. Wij begrepen het nog niet helemaal maar kregen een kaartje in onze handen gedrukt waarop stond dat hij gratis benzine kreeg als wij de verkopers bezig hielden.
Hier begon de onenigheid, wij boden hem 100 Baht/2,50 euro voor zijn bezine als hij ons gewoon langs die tempels reed, maar nee dat wilde hij niet. Hij stopte voor de volgende kledingzaak en hier werden wij, en hij, een beetje boos. Uiteindelijk ging hij niet akkoord met de 100 baht en verzocht ons dwingend zijn Tuk Tuk te verlaten. Wij weigerde te betalen en hij reed woedend weg!
Na dit kleine avontuurtje zijn we snel in een taxi gestapt en terug gereden naar ons hotel. Hier hebben wij na een kleine stop weer een taxi gepakt die ons voor een klein bedrag afzetten bij Wat Poh.

Wat Poh is naast een groot complex met veel buddha's en veel tempeltjes, koepels, goud en bling, vooral bekend om een gigantische liggende Buddha met een lengte van 44 meter. Hier hebben we weer alle hoeken en gaatjes bekeken.
Tijdens het struinen kwamen we een stel tegen dat ik op moskou had ontmoet, en we hebben ze vervolgens meegevraagd naar een skybar waar wij die avond heen wilden gaan. Dat leek hun leuk en om 21:00 diezelfde avond zaten we weer in een taxi, dit keer richting het zakencentrum.
Op de top van het gebouw bevindt zich de skybar waar een deel van The Hangover is opgenomen, de drankjes waren niet te betalen en we zijn na een aantal foto's dan ook weer lachend de deur uit gegaan. De skyline viel ons ook nog redelijk tegen want de omliggende gebouwen zijn helemaal niet hoog.

Terug bij Khao San Road zijn we vervolgens naar het zelfde barretje als de vorige avond gelopen en daar met bier in een relaxte stoel beland. Na veel gezelligheid werden we door het personeel weggekeken om 1 uur (een uur na sluitingstijd) en vonden we ons heil in een 24uurs bar. Wij vroegen Rianne en Justin naar hun plannen, en zij zouden een aantal maanden door Thailand reizen, ze hadden dus alle tijd. Wij wilden die volgende dag naar Ayutthaya en hebben voorgesteld die met z'n 4en te doen. Zo doende waren de plannen gesmeed. De volgende dag begon hoofdstuk twee, en verlieten we Bangkok.

1 Singapore VISA Run

Met terugwerkende kracht besloten om toch al m'n reizen op te schrijven.

Het is dan wel al een tijdje geleden maar het is nog niet vergeten.

En lekker reisje naar Singapore omdat ons visa verliep. Dat klinkt als een goede reden. Hop, wij in het vliegtuig van Jakarta naar Singapore met alleen nette kleding, stropdas, portemonnee, telefoon en ons paspoort. We zouden ongeveer 24 uur later weer terug vliegen en dan op Jakarta een Visa on Arrival krijgen zodat we de laatste dagen in Jakarta nog mochten uitzitten.

Singapore stond al heel lang op de lijst van steden waar ik gewoon een keer geweest wilde zijn. Nu we dan toch in de buurt waren konden we het niet afslaan. Een maal aangekomen op het vliegveld was het zo gebeurt en zaten we in een brandschone metro in de richting van het centrum.

Je kunt in deze stad werkelijk voor alles een boete krijgen en die boetes zijn dan niet bepaald laag, zo is eten en drinken in de metro 500 euro waard, tik je voor roken in de metro of op het station 1000 piek af en mag je voor brandbare stoffen €5.000 neertellen. Ja, liever niet dus.

Het fijne hiervan is wel dat iedereen zich netjes aan de regels houd en de openbare ruimtes brand schoon zijn, zo ook het casino. Waar we overigens niet in zijn geweest, je betaald hier een boete van 10.000 euro en/of een gevangenis straf van 1 jaar als je hier onder de 21 gesnapt wordt op gokken,.

De stad zelf is echt een werkelijk wonder, wij kwamen onder Marina Bay Sands de metro uit en staarden dus direct naar het beroemde schip boven ons hoofd. De drie toren die het omhoog houden zijn bijzonder gevormd en het winkelcentrum erin en eromheen zijn luxer dan luxe. Die Singaporeanen weten wel hoe ze moeten bouwen. De haven waar alles omheen gebouwd is geeft het een mooi ruim effect, terwijl het eigenlijk maar een hele klein stad is. De stad is zo rijk dat wij het een goed idee vonden om Porsches te gaan tellen, maar na 150 zijn we gestopt..... Bij elk verkeerslicht stond wel iets wat duurder is dan 100.000 euro wat een feest.

We zijn vervolgens de gigantische tuinen achter Marina Bay Sands in gedoken om te ontspannen en even te slapen op een bankje. Er staan hier tientallen meters hogen kunstvoorwerpen die bomen voorstellen. Hier is s avonds een mooie lichtshow met muziek.

Het enige waar we ons eigenlijk de hele tijd mee vermaakt hebben is rondjes lopen, relaxen, koffie drinken en wat eten. We hadden een budget van 50 Singapore dollar, wat neerkomt op zijn 32 euro en we moesten nog een slaapplek vinden.
Door ons beperkt budget konden we ook niet echt uit gaan of een biertje drinken, voor Heineken betaal je al gauw 8 euro namelijk.

Bij de Starbucks even het WiFi misbruikt en al gauw kwamen we een hostel tegen voor een paar euro per nacht. We besloten om de lichtshow te bekijken en dan af te reizen naar de buitenwijk waar ons hostel gelegen was. Uiteraard wisten we totaal niet waar dat zou moeten zijn en het koste ons dan ook een aantal uren.

Het hostel was te vinden, achter een steeg, boven aan de trap, achter drie deuren... vaag. Maar het was goedkoop en goed! Er zijn dus ook getto wijken in de stad wat we niet hadden verwacht, maar erg verrassend is dat eigenlijk niet.

De volgende ochtend moesten om een uur of tien weer met de bus naar het centrum om daar de metro naar het vliegveld te pakken. Even langs de supermarkt voor een broodje en wat fruit en terug vliegen naar 'huis'. Binus Square zag ik wel echt als thuis na zoveel maanden en helaas hadden we er nog maar 3 dagen te gaan.

Na een klein uurtje vliegen landen we weer in dat mooie Jakarta. Helaas duurt het uren voordat je met de taxi weer terug bent in de het centrum maar dat mag de pret nooit drukken. Een zeer geslaagde Visa Run zoals ze dat noemen. Maar Singapore is denk ik wel een stad waar ik niet zo snel mee heen zou gaan. Het is klein, duur, leuk om te zien maar niet een stad waar je dagen wilt verblijven.

10; Fish 'n Drips: Gili, Lombok, Flores, Komodo varanen, en party eiland Bali.

En weer een maand voorbij sinds de laatste editie! (Helaas zie ik nu dat Manta Rings en Take a Breather betere titels zouden zijn voor dit verhaal maar die zijn al bezet)

Lucy's Garden op Gili Air.

Ik blijf het zeggen; elke reis die ik maak is beter dan de vorige, en op veel vlakken is dat ook dit keer weer het geval geweest. Ik kan er nog steeds niet over uit hoeveel geluk ik heb met deze tijd in Indonesië. De afgelopen twee weken heb ik dingen gezien en gedaan waarvan ik had gedacht dat ik ze nooit van mijn Bucketlist zou kunnen strepen, en dingen waar ik überhaupt nooit aan gedacht had.
Het begon drie weken geleden met veel organisatorische rompslomp, ik wilde graag met de 5 meiden de groep (Bram bleef helaas thuis) mee naar Lombok en vanuit daar naar Flores en Bali, omdat dit de laatste mogelijkheid zou zijn om Flores te zien. Dit vereiste helaas dat ik de school moest vragen (en betalen) om mijn examens te verzetten naar een, voor mij, geschiktere tijd. Sterker nog, ik heb op het moment van schrijven mijn examens nog niet gedaan en zelfs nog niet gepland. Tja, wie betaald, bepaald. Vóór dat ik weg ging had ik nog leuk bezoek hier in Jakarta. Jorik en Tobias, twee vrienden/collega's uit Ede, stopte voor 3 dagen in Jakarta voor ze naar Bali gingen, ze kwamen uit Australië waar ze twee maanden rond getrokken hadden en nu introduceerde ik ze in Indonesië. De vrijdag avond was een van de laatste met Daniel die al eerder vertrok naar huis maar het was een van de beste tot nu toe. Tot in de vroege uurtjes X2 op z'n kop gezet en ook Skye bar nog maar even aangedaan.

Nadat Jorik en Tobias verder gegaan waren en alles met de examens rond was kon het nieuwe hoofdstuk beginnen, de meiden waren al in/op Sulawesi geweest en vlogen vanaf daar naar Lombok waar we in Sengiggi overnachten. Ik vloog op de zelfde dag vanaf Jakarta daar heen en kwam 's avonds laat aan. De dag erna hadden we direct de overtocht naar Gili Air geregeld, dit is 1 van de 3 toeristische eilandjes voor de kust van Lombok. Een erg mooi bungalow resortje en gelukkig redelijk weer. Overdag zon, zee, strand en snorkelen en in de avond begon de regen en was het schuilen in restaurants en barretjes. We hebben hier een snorkel trip geboekt die ons naar 4 mooie snorkel locaties bracht rond Gili Air, Gili Meno, en Gili Trawanggan (waar ik met Pa, Ma, en Remco al geweest was) op deze plekken zwommen we achter een gids aan op zoek naar schildpadden en bijzondere vissen. Leuk, mooi en best indrukwekkend. Schildpad count: 1. (inclusief de duik van de kerst vakantie : 5)
In de avond wezen eten bij SkallyWags, een erg goed restaurant waar je voor 7/8 euro en een volle buik van het bier, spareribs en groente weer buiten staat. 

Slack linen

Na 3 dagen Gili was het tijd om terug te gaan met de boot naar Lombok, het krijgen van een boot die op tijd vaart is onmogelijk en veel wachten is gegarandeerd, gelukkig konden we deze tijd doden met een Slackline (koorddansen) van de plaatste duikschool, erg leuk om weer te doen en zo vloog het uurtje voorbij. we hadden maar besloten de rest van de kaartjes ook op te kopen zodat de boot direct kon vertrekken. In de haven van Bangsal stonden onze drivers ons op te wachten om ons te vervoeren naar Juli's Homestay in Kuta, Zuid Lombok (niet te verwarren met Kuta Bali). Lombok is even groot als Gelderland maar toch duurde de rit zo'n 2 uur. 

Een moeras-achtig stuk.

Kuta zelf is echt niks, een bende en zonder bezienswaardigheden, goede restaurants of iets. Maar de stranden zijn fenomenaal, hagel wit, azuurblauwe zee en mooie groene baaien met bergen en eilandjes verspreid over de horizon. Mooier dan dit heb ik ze nog niet gezien.

Beaches in het zuiden van Lombok

Het homestay werd gerund door een zeer aardige Indonesische vrouw en haar Australische man en er waren altijd scooters en auto's beschikbaar om te huren. Ze raadde ons aan om te gaan surfen bij Memmett, een erg grappige, en goede surfer. En de rest van de dag konden we vullen met de verschillende stranden. Zo gezegd zo gedaan. De volgende dag in de auto met z'n 6e naar Gerupuk Beach, een baai waar de golven op zee ontstaan en dus met een bootje bereikt konden worden. Na een korte opfris cursus de vissersboot in om de golven op te zoeken. Het relaxte hier is dat je in de luwte kunt wachten op een mooie golf, er dan heen kunt peddelen en hem kunt pakken. Mocht je dan overspoeld worden dan klim je snel op je board en pak je de volgende. Het ging verbazing wekkend goed en na een beetje oefenen werden de golven van een meter of 2 al bedwongen. na een paar honderd meter surfen was het flink terug peddelen in de luwte tot de boot en begon alles weer van voor af aan. Na een uurtje of 2 zat het er al weer op helaas, maar de dag was verre van voorbij. Met onze personal driver naar een mooi beach restaurant om te lunchen en vervolgens op de mooiste bounty stranden te relaxen. 

Mooie stukken asfalt op Lombok

De dag erna zijn de meiden met een andere driver, en ik op de scooter er achteraan, naar andere standen geweest om te body-boarden en gewoon kei hard te verbranden eigenlijk. Rood als een kreeft en zo gaar als een garnaal in een restaurant beland op de top van de berg. En de middag heb ik gevuld met rondscheuren over het eiland langs de zuidkust. (de scooters halen hier met gemak 100km/h)
Het surfen was ons zo goed bevallen dat we eigenlijk nog wel een keertje wilden gaan, 3 van ons vonden het wel welletjes en bleven bij het zwembad en daardoor was een driver dus niet efficiënt. Twee scooters gehuurd daarop terug naar Gerupuk voor een herhaling van het bovenstaande.

Uitzicht bij het ontbijt

7 februari was het weer tijd om door te gaan naar onze volgende bestemming, eigenlijk vond ik het jammer dat we Lombok moesten verlaten maar goed, toen wist ik nog niet hoe geweldig Flores zou worden. Het begon al gek, ons vliegtuig was het enige vliegtuig op het vliegveld van Labuan Bajo (de havenstad waar we sliepen) wat bestond uit een enkel gebouwtje waar de tassen met de hand werden verdeeld over de rechtmatige eigenaren. Weer met twee chauffeurs naar ons hotel, Golo Hilltop, gerund door twee Nederlandse vrouwen. Vanaf de open ontbijt serre was er een schitterend uitzicht over de baai en het zwembad was fantastisch. Die middag en avond gevuld met ontspanning en plannen van de volgende tripjes. Ons werd vertelt dat er twee noemenswaardige italiaanse restaurants te vinden waren in Labuan Bajo, en de eerste die we probeerde was Made in Italy, van een Italiaanse chef. Verrukkelijke pizza en super service!
De manager van ons hotel verzorgde ook twee daagse boot tours naar het Komodo National Park, dat beslaat een groot deel van de oceaan rond Komodo eiland met een hele boel eilandjes erbij. 

Bier in een zak in de zee om te koelen.

Rinca eiland

                                                      Je raad het al; de hoofd attractie is natuurlijk de Komodo varaan, te vinden op Komodo en Rinca eiland. In de ochtend van 8 februari voeren we vanaf Labuan Bajo naar Rinca om daar de varanen te spotten. Deze oer oude en net zo luie beesten lagen een beetje voor pampus rond het het mini dorpje dat er gevestigd. Maar al gauw zagen we ze ook in de jungle wat het eigenlijk leuker maakt. Deze beesten zijn aardig snel, giftig, een meter of 2-3 en gemiddeld 75 kilo. Maar toch leuk voor up-close. (Komodo count: 9)

Na wat rond trekken  over een eiland dat meer van Frankrijk weg heeft dan van Indonesië (veel gras en droog) voer de boot door naar Pink Beach, in het westen van Komodo eiland, wat 1 van de 7 roze standen van de wereld is. En ook daadwerkelijk roze, van dichtbij dan. Het wordt roze gekleurd door de minuscule kleine stukjes dood rood koraal. Hier nog weer de duik bril opgezet en zo een uurtje rond gesnorkeld. Een wereld van verschil met de Gili eilanden, al het koraal is nog heel en de hoeveelheid vissen tien keer zo groot. Nog een tijdje de Steve Irwin uitgehangen door met een pijlstaart rog rond te zwemmen maar gelukkig niet gestoken. 

Vrouwtjes varaan bij een nest

Het einde van de dag was echt een van de mooiste, de boot voor anker in een baaitje waar we een lokaal bootje konden strikken om voor ons een paar halve liters bier te halen in het haven dorpje verder op. Rond onze boot zweefde de adelaars rond en pikte af en toe een vis uit het water, we hadden de speakers op vol volume en de zon zakte langzaam achter de berg. Op dat moment kwamen de vliegende honden te voorschijn, deze uit de kluiten gewassen vleermuizen van een meter wijd, stegen met een paar honderd op uit de bossen. Helaas niet zo'n zwart gekleurde lucht als ik had verwacht maar het was alsnog leuk om te zien. Ik sliep op het dak van de boot ondanks de harde wind en door de gaten in het wolken dek was een indrukwekkende sterrenhemel te zien. Langzaam maar zeker kwam deze dag tot een einden en om 0600 precies piepte de zon over de horizon en werden we wakker van de geur van panne(n)koeken. Wat een perfecte ochtend zo. 

Ongeveer 2,5 meter en 50 kilo.

De boot begon te ronken en bracht ons naar de ingang van Komodo eiland. Ook hier weer een tocht gelopen en de fauna op dit eiland is nog leuker dan Rinca, het lijkt wel alsof er door speakers een tropisch geluid wordt gespeeld want overal hoorde je rare vogels en insecten zoals je dat in je hoofd hebt. Onderweg kwamen we kaketoe's, papegaaien en andere gekleurde zangvogels tegen, vliegende hagedisjes en gigantische vliegende insecten. Met wat geluk zagen we twee baby/jonge varanen en ook hier weer bij het dorpje een aantal gigantische Komodos. Totale teller stond nu op 19. Ik vond het vooral erg bijzonder dat we deze beesten gezien hebben omdat dit de (samen met een klein deel van Flores) de enige 3 eilanden ter wereld zijn waar ze voorkomen.  

Zonsondergang bij Komodo

Ondanks dat feit is toch de mooie Fauna van het Nationale park te vinden onder water.
De felbegeerde Manta Rog komt in grote groepen voor in het park en snorkelen bij Manta Point zou een goede mogelijkheid zijn om ze te zien. Na een uur of wat zoeken bleek ons geluk ons in de steek te laten en zagen we er dus geen. De dag zat er alweer bijna op en er was nog maar 1 stop onderweg, een mooi onbewoond eiland om alweer te snorkelen. Het blijft schitterend om te doen.
De dag erna was vooral weer ontspannen en lekker eten op een dak terras. vergeleken met de voorgaande dagen weinig bijzonder, maar alsnog erg leuk. veel gezelligheid en stralend weer.
De laatste volle dag van ons verblijf op Flores was ook nog niet vol gepland maar Freya wilde perse duiken, ik zelf was daar ook groot voorstander van maar de andere meiden sloegen over. Dus met z'n tweeën naar Blue Marlin Dive om onze duik te regelen, dit kon alleen maar voor een hele dag met twee duiken en dat was eigenlijk alleen maar leuker.
De ochtend vroeg ontbeten en met een busje naar de duikschool waar mijn Californische instructrice ons op stond te wachten. Freya heeft al een brevet en ging dus voor de lol mee, en we werden vergezeld door een vrouw uit Arizona. De duik locaties op het programma: Siaba Besar en Tatawa Besar. De eerste wordt de babykamer van het Komodo National Park genoemd en niks is gelogen,
Vanaf de boot was de eerste schildpad al te zien die naar adem kwam happen en eenmaal op de boden van de zee ( 12 meter diepte) begon het spektakel. Grote koraal verzamelingen torende uit het zand en daarom heen woonden, zonder overdrijven, duizenden visjes, allemaal nog baby, van millimeters tot enkele centimeters. Er zwom een schildpad voorbij, en er lag er 1 van meer dan een meter te slapen onder het koraal, wat tevens het huisje van een halve meter lange kogelvis bleek te zijn.  De volgende link geeft een goed beeld van het Koraal en de vissen wat ik probeer te omschrijven. (inclusief de Lionfish, schildpadden en de haai)
Na 45 minuten onder water was mijn zuurstof op en moesten we helaas naar boven. Locatie nummer 2 Tatawa Besar, was zo mogelijk nog spectaculairder. Hier lag een tapijt van koraal wat betekend dat je nergens een voet aan de grond kunt zetten en het was een "drift dive" met de stroming mee dus. Het lekkere hiervan is dat je helemaal niks hoeft te doen en je overal voorbij de gevoerd word. Hier hadden we geluk met een zwart punt haai van een meter twintig. en een paar speciale vissen, zoals de schorpion vis, een van de giftigste beesten op aarde, en een schildpad. Het bovenstaande filmpje is deels op deze locatie gefilmd trouwens.

De reisgroep met een Varaan.

Helaas, al heb ik geen recht om te klagen, bleven ook hier de Manta Roggen uit maar het was een ervaring om nooit te vergeten. Terug op de boot kwamen de verhalen van de andere duikers naar boven, en werd uitgebreid besproken wat en hoeveel er gezien was. De boot bracht ons terug en met ene busjes zijn we naar ons volgende hotel gebracht, dit was een beach resort, met een mooi zwembad aan het strand en een hotel kamer met een even grote badkamer eraan (de kamer was niet klein, de badkamer was gewoon gigantisch). 's avonds zijn we wezen eten bij de andere goede italiaan, Mediterianne, met het interieur dat leek deed denken aan een oud schip.Helaas op tijd naar bed omdat de volgende ochtend de vertrekdag was.
Om 8:50 vlogen we terug naar Bali voor twee laatste dagen strand, souvenirs, en feesten. De clubs staan hier 365 dagen van het jaar vol en de zon brandde gelukkig beide dagen. Suji Bungalows, waar ik ook met Pa, Ma, en Remco ben geweest beviel weer uitstekend en het zwembad was mijn grote vriend. Al moest ik hier gewoon studeren voor de komende examens. 'S avonds zijn we wezen eten en stappen met Jorik en Tobias en hun aanhang die hier nu rond reizen en al gauw stond de klok op vroeg in de ochtend.
Het mooiste aan deze dagen was dat er niks op de planning stond dus konden we uitslapen tot 5 minuten voor het einde van het ontbijt en toch nog heerlijk ontbijten, naar het strand rollen en muziek luisteren tot we verbranden en vervolgens souvenirs afdingen en doen en laten wat we wilden. In de avond bleek er bij Skygarden een BBQ buffet te zijn waar je voor, omgerekend, 

3 euro onbeperkt kon eten. De keuze was een reuze en omdat we vroeg binnen waren kregen we ook nog eens een uur lang gratis cocktails. Zo gaat dat dus, en niks te klagen.

 Lekker een kaartje leggen (Janef zoals altijd) en aansluitend alle verdiepingen van de club af om te feesten.

 Het vervelende aan goedkope vluchten is dat ze altijd op rot tijden vallen en zo stond de vlucht terug naar Jakarta om 9:50 wat betekende dat we om 7:30 aan het ontbijt moesten zitten. Ach, dat kon er ook nog wel bij.

Na een korte vlucht landen we weer in onze thuis basis, voor de meiden nog een week en voor mij nog maar twee. Het avontuur zit er bijna op, 28 februari sta ik alweer op Schiphol. In het vooruitzicht staat nog 1 tripje, naar Singapore en/of Kuala Lumpur omdat ons visa binnenkort verloopt en daarna is het toch echt afscheid nemen van deze geweldige stad en dit schitterende land.

Later meer daarover. het is nu 19:02 en tijd voor Nasi Uduk (rijst met gefrituurde kip en Tempek) daarna verder studeren en vanavond de laatste avond clubben.