Translate

zaterdag 15 februari 2014

10; Fish 'n Drips: Gili, Lombok, Flores, Komodo varanen, en party eiland Bali.

En weer een maand voorbij sinds de laatste editie! (Helaas zie ik nu dat Manta Rings en Take a Breather betere titels zouden zijn voor dit verhaal maar die zijn al bezet)
Lucy's Garden op Gili Air.
Ik blijf het zeggen; elke reis die ik maak is beter dan de vorige, en op veel vlakken is dat ook dit keer weer het geval geweest. Ik kan er nog steeds niet over uit hoeveel geluk ik heb met deze tijd in Indonesië. De afgelopen twee weken heb ik dingen gezien en gedaan waarvan ik had gedacht dat ik ze nooit van mijn Bucketlist zou kunnen strepen, en dingen waar ik überhaupt nooit aan gedacht had.
Het begon drie weken geleden met veel organisatorische rompslomp, ik wilde graag met de 5 meiden de groep (Bram bleef helaas thuis) mee naar Lombok en vanuit daar naar Flores en Bali, omdat dit de laatste mogelijkheid zou zijn om Flores te zien. Dit vereiste helaas dat ik de school moest vragen (en betalen) om mijn examens te verzetten naar een, voor mij, geschiktere tijd. Sterker nog, ik heb op het moment van schrijven mijn examens nog niet gedaan en zelfs nog niet gepland. Tja, wie betaald, bepaald. Vóór dat ik weg ging had ik nog leuk bezoek hier in Jakarta. Jorik en Tobias, twee vrienden/collega's uit Ede, stopte voor 3 dagen in Jakarta voor ze naar Bali gingen, ze kwamen uit Australië waar ze twee maanden rond getrokken hadden en nu introduceerde ik ze in Indonesië. De vrijdag avond was een van de laatste met Daniel die al eerder vertrok naar huis maar het was een van de beste tot nu toe. Tot in de vroege uurtjes X2 op z'n kop gezet en ook Skye bar nog maar even aangedaan.
Nadat Jorik en Tobias verder gegaan waren en alles met de examens rond was kon het nieuwe hoofdstuk beginnen, de meiden waren al in/op Sulawesi geweest en vlogen vanaf daar naar Lombok waar we in Sengiggi overnachten. Ik vloog op de zelfde dag vanaf Jakarta daar heen en kwam 's avonds laat aan. De dag erna hadden we direct de overtocht naar Gili Air geregeld, dit is 1 van de 3 toeristische eilandjes voor de kust van Lombok. Een erg mooi bungalow resortje en gelukkig redelijk weer. Overdag zon, zee, strand en snorkelen en in de avond begon de regen en was het schuilen in restaurants en barretjes. We hebben hier een snorkel trip geboekt die ons naar 4 mooie snorkel locaties bracht rond Gili Air, Gili Meno, en Gili Trawanggan (waar ik met Pa, Ma, en Remco al geweest was) op deze plekken zwommen we achter een gids aan op zoek naar schildpadden en bijzondere vissen. Leuk, mooi en best indrukwekkend. Schildpad count: 1. (inclusief de duik van de kerst vakantie : 5)
In de avond wezen eten bij SkallyWags, een erg goed restaurant waar je voor 7/8 euro en een volle buik van het bier, spareribs en groente weer buiten staat. 
Slack linen
Na 3 dagen Gili was het tijd om terug te gaan met de boot naar Lombok, het krijgen van een boot die op tijd vaart is onmogelijk en veel wachten is gegarandeerd, gelukkig konden we deze tijd doden met een Slackline (koorddansen) van de plaatste duikschool, erg leuk om weer te doen en zo vloog het uurtje voorbij. we hadden maar besloten de rest van de kaartjes ook op te kopen zodat de boot direct kon vertrekken. In de haven van Bangsal stonden onze drivers ons op te wachten om ons te vervoeren naar Juli's Homestay in Kuta, Zuid Lombok (niet te verwarren met Kuta Bali). Lombok is even groot als Gelderland maar toch duurde de rit zo'n 2 uur. 
Een moeras-achtig stuk.
Kuta zelf is echt niks, een bende en zonder bezienswaardigheden, goede restaurants of iets. Maar de stranden zijn fenomenaal, hagel wit, azuurblauwe zee en mooie groene baaien met bergen en eilandjes verspreid over de horizon. Mooier dan dit heb ik ze nog niet gezien.
Beaches in het zuiden van Lombok
Het homestay werd gerund door een zeer aardige Indonesische vrouw en haar Australische man en er waren altijd scooters en auto's beschikbaar om te huren. Ze raadde ons aan om te gaan surfen bij Memmett, een erg grappige, en goede surfer. En de rest van de dag konden we vullen met de verschillende stranden. Zo gezegd zo gedaan. De volgende dag in de auto met z'n 6e naar Gerupuk Beach, een baai waar de golven op zee ontstaan en dus met een bootje bereikt konden worden. Na een korte opfris cursus de vissersboot in om de golven op te zoeken. Het relaxte hier is dat je in de luwte kunt wachten op een mooie golf, er dan heen kunt peddelen en hem kunt pakken. Mocht je dan overspoeld worden dan klim je snel op je board en pak je de volgende. Het ging verbazing wekkend goed en na een beetje oefenen werden de golven van een meter of 2 al bedwongen. na een paar honderd meter surfen was het flink terug peddelen in de luwte tot de boot en begon alles weer van voor af aan. Na een uurtje of 2 zat het er al weer op helaas, maar de dag was verre van voorbij. Met onze personal driver naar een mooi beach restaurant om te lunchen en vervolgens op de mooiste bounty stranden te relaxen. 
Mooie stukken asfalt op Lombok
De dag erna zijn de meiden met een andere driver, en ik op de scooter er achteraan, naar andere standen geweest om te body-boarden en gewoon kei hard te verbranden eigenlijk. Rood als een kreeft en zo gaar als een garnaal in een restaurant beland op de top van de berg. En de middag heb ik gevuld met rondscheuren over het eiland langs de zuidkust. (de scooters halen hier met gemak 100km/h)
Het surfen was ons zo goed bevallen dat we eigenlijk nog wel een keertje wilden gaan, 3 van ons vonden het wel welletjes en bleven bij het zwembad en daardoor was een driver dus niet efficiënt. Twee scooters gehuurd daarop terug naar Gerupuk voor een herhaling van het bovenstaande.
Uitzicht bij het ontbijt
7 februari was het weer tijd om door te gaan naar onze volgende bestemming, eigenlijk vond ik het jammer dat we Lombok moesten verlaten maar goed, toen wist ik nog niet hoe geweldig Flores zou worden. Het begon al gek, ons vliegtuig was het enige vliegtuig op het vliegveld van Labuan Bajo (de havenstad waar we sliepen) wat bestond uit een enkel gebouwtje waar de tassen met de hand werden verdeeld over de rechtmatige eigenaren. Weer met twee chauffeurs naar ons hotel, Golo Hilltop, gerund door twee Nederlandse vrouwen. Vanaf de open ontbijt serre was er een schitterend uitzicht over de baai en het zwembad was fantastisch. Die middag en avond gevuld met ontspanning en plannen van de volgende tripjes. Ons werd vertelt dat er twee noemenswaardige italiaanse restaurants te vinden waren in Labuan Bajo, en de eerste die we probeerde was Made in Italy, van een Italiaanse chef. Verrukkelijke pizza en super service!
De manager van ons hotel verzorgde ook twee daagse boot tours naar het Komodo National Park, dat beslaat een groot deel van de oceaan rond Komodo eiland met een hele boel eilandjes erbij. 
Bier in een zak in de zee om te koelen.
Rinca eiland



                                                      Je raad het al; de hoofd attractie is natuurlijk de Komodo varaan, te vinden op Komodo en Rinca eiland. In de ochtend van 8 februari voeren we vanaf Labuan Bajo naar Rinca om daar de varanen te spotten. Deze oer oude en net zo luie beesten lagen een beetje voor pampus rond het het mini dorpje dat er gevestigd. Maar al gauw zagen we ze ook in de jungle wat het eigenlijk leuker maakt. Deze beesten zijn aardig snel, giftig, een meter of 2-3 en gemiddeld 75 kilo. Maar toch leuk voor up-close. (Komodo count: 9)
Na wat rond trekken  over een eiland dat meer van Frankrijk weg heeft dan van Indonesië (veel gras en droog) voer de boot door naar Pink Beach, in het westen van Komodo eiland, wat 1 van de 7 roze standen van de wereld is. En ook daadwerkelijk roze, van dichtbij dan. Het wordt roze gekleurd door de minuscule kleine stukjes dood rood koraal. Hier nog weer de duik bril opgezet en zo een uurtje rond gesnorkeld. Een wereld van verschil met de Gili eilanden, al het koraal is nog heel en de hoeveelheid vissen tien keer zo groot. Nog een tijdje de Steve Irwin uitgehangen door met een pijlstaart rog rond te zwemmen maar gelukkig niet gestoken. 
Vrouwtjes varaan bij een nest
Het einde van de dag was echt een van de mooiste, de boot voor anker in een baaitje waar we een lokaal bootje konden strikken om voor ons een paar halve liters bier te halen in het haven dorpje verder op. Rond onze boot zweefde de adelaars rond en pikte af en toe een vis uit het water, we hadden de speakers op vol volume en de zon zakte langzaam achter de berg. Op dat moment kwamen de vliegende honden te voorschijn, deze uit de kluiten gewassen vleermuizen van een meter wijd, stegen met een paar honderd op uit de bossen. Helaas niet zo'n zwart gekleurde lucht als ik had verwacht maar het was alsnog leuk om te zien. Ik sliep op het dak van de boot ondanks de harde wind en door de gaten in het wolken dek was een indrukwekkende sterrenhemel te zien. Langzaam maar zeker kwam deze dag tot een einden en om 0600 precies piepte de zon over de horizon en werden we wakker van de geur van panne(n)koeken. Wat een perfecte ochtend zo. 

Ongeveer 2,5 meter en 50 kilo.
De boot begon te ronken en bracht ons naar de ingang van Komodo eiland. Ook hier weer een tocht gelopen en de fauna op dit eiland is nog leuker dan Rinca, het lijkt wel alsof er door speakers een tropisch geluid wordt gespeeld want overal hoorde je rare vogels en insecten zoals je dat in je hoofd hebt. Onderweg kwamen we kaketoe's, papegaaien en andere gekleurde zangvogels tegen, vliegende hagedisjes en gigantische vliegende insecten. Met wat geluk zagen we twee baby/jonge varanen en ook hier weer bij het dorpje een aantal gigantische Komodos. Totale teller stond nu op 19. Ik vond het vooral erg bijzonder dat we deze beesten gezien hebben omdat dit de (samen met een klein deel van Flores) de enige 3 eilanden ter wereld zijn waar ze voorkomen.  
Zonsondergang bij Komodo
Ondanks dat feit is toch de mooie Fauna van het Nationale park te vinden onder water.
De felbegeerde Manta Rog komt in grote groepen voor in het park en snorkelen bij Manta Point zou een goede mogelijkheid zijn om ze te zien. Na een uur of wat zoeken bleek ons geluk ons in de steek te laten en zagen we er dus geen. De dag zat er alweer bijna op en er was nog maar 1 stop onderweg, een mooi onbewoond eiland om alweer te snorkelen. Het blijft schitterend om te doen.
De dag erna was vooral weer ontspannen en lekker eten op een dak terras. vergeleken met de voorgaande dagen weinig bijzonder, maar alsnog erg leuk. veel gezelligheid en stralend weer.
De laatste volle dag van ons verblijf op Flores was ook nog niet vol gepland maar Freya wilde perse duiken, ik zelf was daar ook groot voorstander van maar de andere meiden sloegen over. Dus met z'n tweeën naar Blue Marlin Dive om onze duik te regelen, dit kon alleen maar voor een hele dag met twee duiken en dat was eigenlijk alleen maar leuker.
De ochtend vroeg ontbeten en met een busje naar de duikschool waar mijn Californische instructrice ons op stond te wachten. Freya heeft al een brevet en ging dus voor de lol mee, en we werden vergezeld door een vrouw uit Arizona. De duik locaties op het programma: Siaba Besar en Tatawa Besar. De eerste wordt de babykamer van het Komodo National Park genoemd en niks is gelogen,
Vanaf de boot was de eerste schildpad al te zien die naar adem kwam happen en eenmaal op de boden van de zee ( 12 meter diepte) begon het spektakel. Grote koraal verzamelingen torende uit het zand en daarom heen woonden, zonder overdrijven, duizenden visjes, allemaal nog baby, van millimeters tot enkele centimeters. Er zwom een schildpad voorbij, en er lag er 1 van meer dan een meter te slapen onder het koraal, wat tevens het huisje van een halve meter lange kogelvis bleek te zijn.  De volgende link geeft een goed beeld van het Koraal en de vissen wat ik probeer te omschrijven. (inclusief de Lionfish, schildpadden en de haai)
Na 45 minuten onder water was mijn zuurstof op en moesten we helaas naar boven. Locatie nummer 2 Tatawa Besar, was zo mogelijk nog spectaculairder. Hier lag een tapijt van koraal wat betekend dat je nergens een voet aan de grond kunt zetten en het was een "drift dive" met de stroming mee dus. Het lekkere hiervan is dat je helemaal niks hoeft te doen en je overal voorbij de gevoerd word. Hier hadden we geluk met een zwart punt haai van een meter twintig. en een paar speciale vissen, zoals de schorpion vis, een van de giftigste beesten op aarde, en een schildpad. Het bovenstaande filmpje is deels op deze locatie gefilmd trouwens.
De reisgroep met een Varaan.
Helaas, al heb ik geen recht om te klagen, bleven ook hier de Manta Roggen uit maar het was een ervaring om nooit te vergeten. Terug op de boot kwamen de verhalen van de andere duikers naar boven, en werd uitgebreid besproken wat en hoeveel er gezien was. De boot bracht ons terug en met ene busjes zijn we naar ons volgende hotel gebracht, dit was een beach resort, met een mooi zwembad aan het strand en een hotel kamer met een even grote badkamer eraan (de kamer was niet klein, de badkamer was gewoon gigantisch). 's avonds zijn we wezen eten bij de andere goede italiaan, Mediterianne, met het interieur dat leek deed denken aan een oud schip.Helaas op tijd naar bed omdat de volgende ochtend de vertrekdag was.
Om 8:50 vlogen we terug naar Bali voor twee laatste dagen strand, souvenirs, en feesten. De clubs staan hier 365 dagen van het jaar vol en de zon brandde gelukkig beide dagen. Suji Bungalows, waar ik ook met Pa, Ma, en Remco ben geweest beviel weer uitstekend en het zwembad was mijn grote vriend. Al moest ik hier gewoon studeren voor de komende examens. 'S avonds zijn we wezen eten en stappen met Jorik en Tobias en hun aanhang die hier nu rond reizen en al gauw stond de klok op vroeg in de ochtend.
Het mooiste aan deze dagen was dat er niks op de planning stond dus konden we uitslapen tot 5 minuten voor het einde van het ontbijt en toch nog heerlijk ontbijten, naar het strand rollen en muziek luisteren tot we verbranden en vervolgens souvenirs afdingen en doen en laten wat we wilden. In de avond bleek er bij Skygarden een BBQ buffet te zijn waar je voor, omgerekend, 
3 euro onbeperkt kon eten. De keuze was een reuze en omdat we vroeg binnen waren kregen we ook nog eens een uur lang gratis cocktails. Zo gaat dat dus, en niks te klagen.
 Lekker een kaartje leggen (Janef zoals altijd) en aansluitend alle verdiepingen van de club af om te feesten.
 Het vervelende aan goedkope vluchten is dat ze altijd op rot tijden vallen en zo stond de vlucht terug naar Jakarta om 9:50 wat betekende dat we om 7:30 aan het ontbijt moesten zitten. Ach, dat kon er ook nog wel bij.
Na een korte vlucht landen we weer in onze thuis basis, voor de meiden nog een week en voor mij nog maar twee. Het avontuur zit er bijna op, 28 februari sta ik alweer op Schiphol. In het vooruitzicht staat nog 1 tripje, naar Singapore en/of Kuala Lumpur omdat ons visa binnenkort verloopt en daarna is het toch echt afscheid nemen van deze geweldige stad en dit schitterende land.
Later meer daarover. het is nu 19:02 en tijd voor Nasi Uduk (rijst met gefrituurde kip en Tempek) daarna verder studeren en vanavond de laatste avond clubben.


1 opmerking: