7: Makin' waves. (Jungle tour and Volcano climb.)

En zomaar weer een maand voorbij, en wat een maand was dat zeg!  De stad Jakarta verbaasd me met de dag minder ( logischerwijs) en is alleen nog maar het toneel van de Universiteit, Starbucks, uitgaan en de dagen op Binus Square ( ons appartementen complex).
Voor ons op een na laatste uitstapje moet ik even terug spoelen naar zaterdag 12 oktober tot dinsdag 15 oktober.
Sawarna Beach, een strand in het zuiden van Java op "maar" 200 km rijden van Jakarta. Alles was geregeld door een Indonesische studente en de groep bestond uit ons 8, een aantal Koreaanse en een tal Indonesische. Een groepsreis vraagt om een tourbus en dat hebben we geweten ook. 200 km kost in Nederland al gauw 2 uur en hier dan wel een keer of twee zolang, zou je denken!. Niets is minder waar, vanwege de extreme drukte, extreem slechte wegen en extreem steile bergen deden we er maar liefst 9 uur over. Geen ramp, we kwamen om 4 uur aan en hebben toen nog snel een homestay moeten vinden aangezien de geboekte homestay uit vier tweepersoonskamers bestond en we met 22 mensen waren.
Ons nieuwe homestay koste een schrikwekkende 3,20 per persoon per nacht inclusief water, ontbijt, diner en zelf een douche.
Sawarna beach zelf was de reis meer dan waard, een gigantische baai waar de golven in opgestuwd werden tot ongeveer twee meter hoog, klippen aan de ene kant en rosten aan de andere kant van de baai, brandende zon en mooi wit zand, palm bomen en bamboe hutjes. Alles wat je van een strand zou verwachten.
Toen de avond viel kwam het idee om een kampvuur te maken op het strand en zoals dat hier in Indonesië hoort, alles kan geregeld worden als je zelf maar niets hoeft te doen.

Voor 30.000 IDR (2 euro) hadden we local die een kampvuur voor ons maakte en aanhield onder de palm bomen vlak bij zee.
De zondag hadden we in de ochtend wat halve surfplanken van de homestay gepakt om mee te bodyboarden wat verrassend goed werkte. En 's middags zijn we op eigen houtje wat grotten gaan verkennen in de klippen en 's avonds aan de andere kant op de rotsen de zonsondergang bewonderd.
De Indonesische studenten vonden het belangrijk dat we elke avond samen aten maar aangezien ons homestay (waar alleen wij 8 in zaten)  het lekkerste eten voor bleef schotelen voelden we ons gedwongen om twee keer te dineren, elke avond. Dus ook de zondag. Na heerlijke veel stukken kip naar binnen te hebben gewerkt werden we naar het strand gedirigeerd om daar nog eens op het strand te BBQ'en. nóg meer kip! Wel erg lekker en gezellig.
Maandag was surf-dag en we hebben dan ook bodyboards en surfplanken gehuurd om eens te kijken of we dat zouden kunnen, de golven waren vreselijk hoog, het board te klein en mijn ervaring te weinig om er veel van te maken maar leuk was het zeker. Na 4 uur kon ik eindelijk 4 seconden staan om vervolgens op z'n kop uit zee gegooid te worden door de branding. Gehavend, geschaafd en gebroken ben ik na de lunch maar gestopt om te ontspannen en bij te komen.

De dag erna, nationale feestdag dus een extra dag vrij, was de terugreis en met een verbluffende 7 uur hebben we het record dik verbroken.
Het weekend erna ( en de dagen ertussen) zijn we in Jakarta gebleven omdat er veel werk verricht moest worden voor school.........ja ik was ook helemaal in de war. Wel was er tijd om eens echt goed uit te gaan en we zijn in Club X2 beland, een fancy nachtclub waar je voor 6€ entree een drankje gratis krijgt, bier 3,5€ kost en de meeste mensen nogal rijk zijn maar het was het zeker waard.
Dan skippen we weer wat dagen school om bij het beste weekend van het jaar te belanden.
Met bijzonder veel mazzel hebben we het voor elkaar gekregen, we hadden eigenlijk geen plan en geen idee hoe we er moesten komen of waar we zouden slapen maar we wilden perse naar Bogor, om daar in het nationaal park een vulkaan te beklimmen. Om zaterdag om 6 uur op, 7 uur op het station omdat de trein om 8 uur zou vertrekken, tot bleek dat we op het verkeerde station stonden. Snel in een taxi naar een andere station, met geluk snel kaartjes te pakken gekregen en om 7:30 in de trein naar Bogor.
Daar stelde iemand voor om eerst maar een naar een Toerist Office te gaan, en dat was onze mazzel, de drie mannen in dat Office spraken semi Nederlands, en boden ons een 2 daagse tour naar de jungle en de vulkaan aan. Het leek op een mooi verkoop praatje, met wat hand geschreven brieven van wat Nederlanders en wat mooie foto's. Kosten? 60€ all-inclusive eten en drinken. Ja dat kennen we dachten wij, normaal is het eten all-inclusive niet te eten!
Maar het zag er toch wel erg verleidelijk uit en als echte Nederlandse hebben we besloten om voor 50€ mee te gaan, nog veel geld maar we zouden nu wel echt wat mee maken volgens de gidsen. We hadden nog 1,5 uur de tijd om de Botanische tuinen waar Bogor om bekend staat te zien, niet heel bijzonder vergeleken met de rest van het weekend.
Om 11 uur precies stonden ze voor de ingang van het park, ze hadden in dat 1,5 uurtje nog even snel inkopen gedaan en ook niet te zuinig. snoep banaantjes, meloenen, ananas, banaan, brood, liters water, en van alles en nog wat om ons maar te voorzien van eten. Onderweg leerde ze onze namen ( behalve dat ze bij mij van Sander naar Alexander naar Alex gingen) en vertelde ze ons van alles over de omgeving, de Indonesische taal en cultuur. We stopte in een dorpje in de bergen om een rondje te lopen over de Sawa's ( rijs velden) en te laten zien hoe ze hier als kind zich kunnen vermaken met plant tatoeages en riet pijlen. Verder waren er overal bizarre spinnen, spinnen en nog grotere spinnen. Bram en ik hebben lang gewacht om spinnen te zien en nu zullen we niet gauw meer verbaasd zijn over grote spinnen. Er zaten er een paar tussen die mijn tas hadden kunnen dragen of zoals Bram zei: "Als die op mijn hand lopen breek ik mijn hand". Zo groot dat als je zo dood wilt stampen ze met je weg lopen. Nee zonder dollen wel echt groter dan een mensen hand.

Terug in de bus een ruige rit de bergen in over paden waar ik met een normale auto nog niet zou durven rijden zelfs al had ik er alleen in gezeten maar het ging goed. Tot een punt dat we moesten lopen, zwembroek en handdoek mee moesten nemen en de jungle in trokken. Opeens was daar uit het niets een gids die ons de weg wees en hier is het avontuur echt begonnen. Werkelijk een droom die uit komt om te lopen op een plek waar je aan denkt als je denkt aan tropisch regenwoud. Onderweg was het op handen en voeten klimmen en klauteren en onder een waterval door lopen om bij de kloof te komen waar een waterval verstopt zat van 40 meter hoog. Ik denk dat ik nog nooit zoiets moois gezien heb, de tropische geluiden, het gebulder van het water, de wind van de waterval en de gladde rotsen maakte dit echt een paradijs. Wij gingen zwemmen en klimmen en onze gidsen sneden ondertussen een ananas aan die we aten in het water. Misschien nog wel het mooiste, wij waren de enige mensen in de omgeving. Na een aantal uur te hebben genoten werd het tijd om te vertrekken naar onze bamboe hut in de bergen, een huisje die de gidsen gebruiken voor de tour.
En net toen we vertrokken barstte het los, regen en onweer zo hard dat we binnen een minuut doorweekt waren, niet heel erg, hoort erbij. Tot we weer op de rijst velden liepen waar de onweer iets te dicht bij insloeg en de gidsen ons bij wat locals naar binnen loodste om te wachten. Een half uur later bij het hutje, compleet verzopen warme kleding aangetrokken en geluncht ( om 6 uur) met Nasi Goreng Special, gebakken rijst met ei en groenten. Het avond eten om 8 uur was veel te uitgebreid met drumsticks, Gado Gado, Sojabonenreepjes, groeten, fruit, rijst, en weet ik veel wat allemaal nog meer. Vroeg naar bed omdat de dag erna om half 7 de wekker ging voor de tocht naar boven. Wakker worden in de Jungle is heerlijk ( voor de Facebookers, jullie weten precies hoe dat eruitziet ) en het ontbijt bestond uit wentelteefjes met Ananas jam, fruit en goddelijke gebakken bananen.
Met de sokken in de nog altijd natte schoenen viel goed mee en een droog paar kleding achterin het busje op naar het startpunt. Ook hier verscheen uit het niets een gids die ons de weg wees en zo liepen we al glibberend, glijdend en met steeds viezer wordende schoenen naar boven. Her en der kregen we informatie over de flora en fauna en na twee uur lopen was het tijd voor een pauze. 30 minuten later was de jungle opeens verdwenen en lag overal vulkanisch gesteente met de nodige zwavel en de lucht die daarbij komt kijken. Rotte eieren, lekker! De verwachte ronde krater bleef uit maar over de top van de berg stapte we een werkelijk waar bijzonder landschap in. Overal om ons heen kwam kokend water uit de grond, of op z'n minste bloed hete stoom. Zo ver je kon zien stegen er stoom wolken op uit de rotsen en de twee rivieren, de één ijskoud, de andere kokend heet kwamen samen op een punt waar het heerlijk warm was.
Hier gegeten en uitgerust maar het weer dwong ons weer naar beneden en met perfectie. De tocht naar beneden ging bijzonder snel en zo nu en dan vielen er wat druppels maar we hadden er niet 5 minuten langer over moeten doen, want zodra iedereen nog geen seconden ( zonder overdrijven) in de bus zat barstte de bom, regen en onweer zo extreem dat je met een bootje de weg af kunnen gaan, onder de douche droger zou zijn geworden en de ruitenwissers het niet meer aankonden. Tot overmaat van ramp lagen er her en der bomen over de weg die onze gidsen dapper verwijderden in de stromende regen. De storm was zo heftig dat halverwege de route een huisje kapot gewaaid was en ook die lag op de weg. We stonden allemaal buiten de bus om te helpen opruimen maar aangezien de stroomkabels hier ook over de weg gespannen hangen, waarvan enkel aan dat huisje vast, leek het ons te gevaarlijk om te blijven staan op bloten voeten in het water.
Eenmaal terug in Bogor was het afscheid nemen van onze gidsen die ons extreem goed verzorgd hadden, zoveel geleerd hebben en het beste weekend van onze tijd hier hebben waar gemaakt.
Dit keer was het en lang verhaal maar er was ook veel te vertellen, nu is het weer gewoon op naar Starbucks en door naar school.

3: Money Belts

Lekker eitjes bakken voor de zeldzame eiwitten hier.

Indonesië is in veel opzichten bijzonder, bijzonder mooi maar ook bijzonder apart vergeleken met Nederland. Bram en ik hebben nog redelijk wat moeite met het aanpassen en het vinden van een makkelijk en vooral goede routine. Het is nog een hele kunst om hier aan dingen te komen die je in Nederland in een hand omdraai vind. Zo beschikken we niet over een keukentje/koelkast en dat dwingt je dan gelijk tot het halen van eten in het winkeltje beneden. Hier vind je eten, drinken en snacks en ,thank God, wc papier (waar ze hier dus nooit aan doen) maar het is beperkt tot "Instand noodles" chips, brood en ( Jaaa!) hagelslag, snoep en wat soorten melk. Dit is leuk en aardig maar elke dag noodles is niet bepaald gezond, hagelslag op brood wordt ook saai en chips is zo pittig dat ik er (nog ) niet vrolijk van wordt. De producten die je er kunt vinden zijn voor ons totaal niet duur maar wel duurder dan in de Carrefour hier in de buurt dus hebben we een oplossing bedacht.

Gister in Central Park Mall Carrefour hebben we een waterkoker op de kop getikt ( 75.000IDR = €5,41) en instand Noodles voor een hele week waar we op elk bakje 1400 IDR besparen ( 10 euro cent!!) Dat levert ons na 6 maanden zo'n  345.000 rupiah op oftewel 20 euro. Nou lijkt dat niet veel maar voor dat geld halen wel wel ongeveer 6 maanden lang elke week 12 eieren die we kunnen bakken op ons balkon met de eveneens gister aangeschafte elektrische kookplaat van 160.000 rupiah ( €10.80)
Verder is hier alles bijzonder goedkoop voor Nederlandse begrippen en dat weten ze hier maar altijd goed. alle blanken worden hier wel afgezet, en daar worden ze erg creatief in. Zo zaten we gister in een taxi van Central Park terug naar huis, wat normaal 18.000 Rupiah moet kosten ( €1,22). De taxi chauffeur zij dat er een file stond via de normale route en ik merkte dat we om reden ( via de achter uitgang van de Mall) en heel sneaky wist ie de meter op te drijven naar 22.000 Rupiah, "Shit! Weer 20 cent te veel betaald."

Het grootste geld dat er te krijgen is, 100.000IDR of €6,80.

Het grote nadeel maar ook een lekker gevoel van de lage waarde van 100.000 rupiah is de dikke portemonnee die we hier hebben. Een portemonnee die zo dik is dat je er niet op kunt zitten heb ik persoonlijk niet vaak gehad. Aan boodschappen gaat ie niet snel leeg, behalve als we bier willen kopen, dat hier al gauw twee tot drie keer zo duur is als in Nederland.

 Ik ga nog even genieten van mijn 20 cent noodles en we pakken zo de ( gratis) pendel bus naar school om de vakken en overgang naar Binus international te regelen, maar daarover later meer.

Aju!

6: Take a Breather!

Pramuka pier, credits naar iemand anders.

Vandaag staat de teller op precies 40 dagen in Jakarta, waarvan ik er pas 7 op school doorgebracht heb. Het koste nogal wat moeite om het zo te fixen maar uiteindelijk hebben Bram en ik dinsdag, woensdag en donderdag les en dus altijd lang weekend!

Het niveau van Binus International is vergeleken met Nederland niet bijzonder hoog en nogal strict. Elke les moet je in klokken, telefoons zijn "verboden" en voor activiteit in de les krijg je een cijfer. Ook al verschilt dit per leraar. Het engels van de lui hier is eigenlijk ook om te huilen.....


Wat we veel liever doen is natuurlijk het land zien en dat lukt best aardig.

Een klasgenoot had een trip naar Pramuka Island, 1 van de "Duizend Eilanden", gepland voor alle internationale studenten. Een local ging mee om alles te vertalen maar dat bleek niet bepaald een succes, verzamelen om 3:15 dat de boot om 5:30 zou vertrekken leek me nogal verdacht. Uiteindelijk vertrok de boot om 7:30 zoals altijd.

De hele groep op Pramuka

Met een grote groep reizen blijft een uitdaging omdat iedereen wat anders wilt. Na veel onderhandelen, discussies en gezeur pakte we met de hele groep een boot naar een klein eilandje waar we konden zwemmen, het tropische water blijft me verbazen, hoe warm en helder zee water kan zijn. Voor de liefhebber was er een snorkel boot gehuurd die ons midden op zee dropte bij een groot koraal rif. We hebben tot nu toe veel dingen gedaan die me het gevoel geven dat ik in een reis reclame zit en dit was er weer 1 van. De schitterende vissen, zee sterren, zee-egels en het heldere water maakte dit een geslaagde snorkel trip. De zon ging onder terwijl we aan het snorkelen waren wat een bijzonder effect gaf op het koraal, echt een ervaring voor herhaling vatbaar. tip: Hou je adem in, ga op de boden van de zee zitten en de vissen komen vanzelf.

's Avonds is er Pramuka genoeg te doen, het is een vrij groot eiland en schijnbaar geven veel mensen familie feestjes, we zijn met 30 man gewoon een party gaan crashen en de locals vonden het maar wat leuk. Karaoke is ook hier een populair tijdverdrijf en we waren gedwongen mee te doen.
Een nacht op een eiland is meer dan genoeg, elk eiland 1 keer zien ook en dus vertrokken we de volgende dag weer naar Jakarta. Het smerige water van Muara Anggke Haven in Jakarta vergeleken met het tropische water van Pramuka is het grootste contrast dat je je kunt voorstellen en eigenlijk ook schokkend. Dat de Jakartanen hun land zo kunnen vervuilen is diep triest

The Floating Market, massage huis.

De lokale bevolking, vooral de jeugd, is erg bereid te helpen met het plannen en uitvoering van trips naar mooie locaties en dus hebben we met wat hulp een schitterend lang weekend in Bandung achter de rug.
De beste manier om hier rond te reizen is toch wel met de trein, luxer dan in Nederland en 4x zo goedkoop. Je moet alleen kaartjes op naam kopen en dan kun je genieten van het mooie landschap van Java.
Bram was zaterdag jarig (20) dus dat hebben we vrijdag - zaterdag even goed gevierd op de campus en bij Lucy in the Sky bar. Officieel mag je pas op je 21ste drinken hier maar aangezien uberhaupt geen enkele regel gehandhaafd wordt is het niet moeilijk overal binnen te komen.
Plus het feit dat Bram in Yogyakarta door iemand 29 jaar is geschat. We komen na het stappen vaak pas terug als de moskee begint te roepen dat het half 5 is.

Zaterdag ochtend was het kort slapen, inpakken en vervolgens om 13:15 in de trein  stappen naar Bandung.
Bandung staat bekend om het eten, textiel en de vulkaan en dat hebben we gemerkt.
Onze local stond ons op te wachten met zijn scooter en heeft ons echt super geholpen met alles wat we nodig hadden. We zijn neer gestreken bij The North Sea Restaurant waar ze stamppot, broodjes kroket en bitterballen op de kaart hadden staan. Eindelijk had ik stamppot kunnen eten maar het was weer eens op....
Op de zondag stond onze chauffeur voor de deur die ons langs alles zou rijden wat we wilden zien. Op naar de vulkaan dus, de actiefste vulkaan van Java. Helaas iets te actief want hij was gesloten vanwege de gevaarlijke situatie. Snel door naar de thee velden, dit is dus 1 van de dingen die je op de reclame ziet. Het klassieke beeld van Java, thee velden met slingerende paadjes op de heuvels van Bandung. Je kunt zonder te vragen dwars door alle plantages lopen en thee plukken om zelf te zetten ( moeten we nog proberen
Aan de voet van de berg was een drijvende markt, een soort recreatie park met een meertje waar vanaf bootjes eten werd verkocht, leuk om te zien maar geen gemis.

Floating market bootjes.

Wat wel een gemis zou zijn is als je de Hot Spring Spa over zou slaan. Een boven verwachting luxe spa met zwembaden gevuld met mineraal bron water. 24/7 open dus we konden blijven zitten tot de zon onderging.
Dit was ook gelijk de eerste tropische bui die we tot nu toe meegemaakt hebben en het was eigenlijk alleen maar toegevoegde waarde aan de ervaring. Ook dit voelde weer alsof ik in een reclame zat.

Bram en ik pepers etend

In de avond hadden we zowel de chauffeur, Norbec, als zijn vriend en onze contact, Havid, uitgenodigd voor diner in een restaurant dat hij ons aanraden, het leuke aan eten met locals is dat je dingen probeert die je anders niet zou kiezen. Rijst met soep, pinda's, vlees en tomaten. Een bekende combinatie in Bandung en erg lekker. Bram en ik hadden ook 4 pepers geplukt in een veld dat we onderweg tegen kwamen waarvan we erg graag wilden weten hoe pittig ze werkelijk waren. Havid en Norbec wilden ze wel proberen, en daar kregen ze spijt van. Huilen, zweten hikken en kuchen, ze konden er amper nog van ademhalen. Wij lagen in een deuk maar wisten dat we zelf ook nog moesten. Bijna zenuwachtig aten we de pepers op en verwachten hel. Het viel mee, het huilen en kuchen bleef weg en Havid en Norbec stonden versteld, net als wij zelf eigenlijk. Het blijft toch wel de heetste peper die ik hier gegeten heb.

Helaas konden we maar 3 dagen genieten van Bandung en vertrok de trein, met ons erin, om 16:15 weer terug naar de grote stad.

De klassieke thee velden bij Bandung.

Het is nu weer drie hele dagen afzien op school voordat de volgende trip er weer aankomt. Vanaf zaterdag gaan we 4 dagen naar Sawarna, een stad aan het strand in Zuid Java, alles voor ons geregeld door een local,  alweer, en hopelijk dat we daar kunnen snorkelen, surfen en wat nog meer met water te maken heeft.

Later meer!