Dus.....zo gezegd zo gedaan stonden wij, Justin, Rianne, en wij(wij) voor de Starbucks op een taxi te wachten die ons naar het station wilde brengen, een rij van 10 taxis was nodig om de juiste te vinden maar we zaten erin. Op het station bleken de kaartjes slechts 20baht/50 cent te zijn, en dat voor een reis van 1,5/2 uur. Ayutthaya is een stad die wordt gesierd door oude ruines en niet door goud en glimmers. Door de Birmanezen is alles kort en klein geslagen maar nu is het een rustige toeristen stad zonder veel gedoe.Na een pondje en een tuktuk, inchecken in het hostel en 4 fietsen gefixt te hebben dreef onze honger ons naar de hoek van de straat, een top tentje met lekker voer.
De fietstocht bracht ons langs allerlei vervallen tempels, de een nog groter dan de ander en zeker indrukwekkend. Naast al het moois bleek het ook nu weer erg gezellig met onze reisgenoten en dus zijn we weer in een het zelfde tentje beland voor het avondeten. Justin en ik waagde een gok en gingen voor Rode Curry, tevergeefs dit bleek veel te heet. Na een biertje besloten we om de laatste tempel te bezichtigen, die om de hoek bij ons hostel lag. Deze zou 's avonds mooi verlicht moeten zijn en gratis toegang hebben. De guard voor de poort wees ons op de klok maar we begrepen het niet, hij wilde 50 baht als entree
en we vroegen of we slechts een foto mochten maken. De poort bleek niet op slot en we glipte snel toch naar binnen. Opeens reden er twee motoragenten voor, die met de bewaker spraken en vervolgens naar ons riepen. Nu hadden we het gedaan dachten we en kwamen al veronschuldigend en zogenaamd niets begrijpend terug gelopen. Wat bleek? De agenten vonden ons zo interessant dat ze met ons op de foto wilden! Wij dan natuurlijk ook met hen.
Na deze grap was het bedtijd want de volgende ochtend moesten wij weer vroeg op voor de bekende Buddha-in-de-boom tempel alvorens we om 9 uur op het station wilden staan.
Het spannendste was de vraag of we wel een kaartje konden krijgen voor de vaak drukke trein naar Chiang Mai. Op het station bleek dat we de enige twee vrije stoelen naast elkaar nog konden krijgen en voor slechts 15 euro lieten we ons vrijwillig 12 uur opsluiten in een trein.
De lange rit bracht ons langs allerlei landschappen en dorpen, groene rijstvelden en dorre graslanden. We hadden eigenlijk meer bergen en rijstterrassen verwacht maar deze bleven vrijwel uit. Rond een uur of 6 ging de zon onder en dit resulteerde in mooie foto's vanuit de voordeur van de trein. Je kunt hier dus naast de machinist gaan staan als je daar zin in hebt.
21:30 was de aankomst tijd van deze slome, koude, lawaierige, het-klinkt-nu-veel-erger-dan-het-werkelijk-was, trein. Met een medereiziger pakte we een TukTuk naar een Hostel dat ons aangeboden werd. Een ritje langs vele barretjes en restaurants resulteerde in ons nieuw verblijf voor minstens 1 nacht. We hadden werkelijk geen idee waar we terecht waren gekomen maar het zag er goed uit en de vrouw was erg vriendelijk. Wij gaan akkoord! En dat voor slechts 6,65 per nacht.
Wat de dagen in Chiang Mai ons zouden brengen was nog niet duidelijk maar dat regelde we die volgend ochtend wel. Dat lees je in de volgende aflevering!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten