8: Team Treasure Trek. Examens, Pari Island en Orang oetangs op Sumatra!

Studeren hoort erbij.

Het is alweer meer dan een maand geleden sinds mijn vorige verslag, en in die tussentijd is er weer redelijk wat gebeurt. Ik zit hier om te studeren en dat heb ik dan ook natuurlijk gedaan, 4 weken geleden was de studie week waarin het de bedoeling is dat er gestudeerd wordt voor de examens. Inclusief verslagen schrijven ben ik hier behoorlijk druk mee geweest.

Uiteraard was er tijd om wat leuks te doen en we zijn dan ook vrij veel uit geweest naar verschillende kroegen en clubs. Op een vrijdag besloten Daniel, Bram en ik naar Easterns Promises te gaan, een bar waar happy hour een soort Death Match was tussen de gasten, 1 uur lang gratis drinken tussen 5 en 6 tot het moment dat er één iemand naar de wc moest, dan moet er weer gewoon betaald worden. In de bar ernaast is dit zelfde concept van 6-7. Wij dachten dat het wel genoeg zou zijn als we om 4 uur zouden vertrekken naar Kemang, het district waar deze kroegen zijn, maar dit bleek te laat, de rit van normaal 45 minuten duurde die dag maar liefst 3 uur. Helaas mistte we hierdoor beide Happy Hours..

Rare plastic bellenblaas.

Het weekend vóór de tentamen week was het plan om naar Borneo te gaan maar dit bleek te ambitieus en de plannen werden gewijzigd naar Pari Island, weer 1 van "de duizend eilanden" voor de kust van Jakarta. Een avond van te voren werden deze plannen bevestigd en zoals nu bijna routine pakte we de taxi om 5:30 in de ochtend om om 6:30 op de boot te zitten, de vertrek tijd is altijd een beetje vaag en dit keer vertrok die om 7:30 ongeveer. De tocht was met een minuut of 90 snel voorbij en onderweg konden we nog een snorkelboot regelen via een contact van een vorige keer. Op Pari was het eerst even een uurtje zoeken naar een Homestay waar we konden slapen, dit zijn gewoon huur huisjes/kamers. We hadden een 2 kamer huisje gevonden met de airco in de muur gemetseld zodat ie beide kamers kon koelen. Hier betaal je dan ook 4 euro per nacht voor.
Helaas zat het ons niet echt mee qua weer, het was al een tijd lang slecht weer in Jakarta en ook hier op Pari viel er veel regen, niet hard maar wel vervelend. Tijdens het snorkelen wordt je toch wel nat maar buiten het water maakte de regen en wind het vrij koud. Het koraal en de vissen zijn hier trouwens echt schitterend. Honderden visjes zwemmen om je heen met de meest rare vormen en kleuren. Na een paar uur snorkelen keerden we terug naar ons huisje om de biertjes op te halen en naar het strand te vertrekken, het eiland is nog geen 500 meter breed dus overal is strand maar dit was een publiek strand dat ze ook daadwerkelijk schoon hielden, je houd het hier niet voor mogelijk.

Spiegelgladde zee

De zon brak een beetje door en we konden nog mooi een paar uurtjes relaxen voor de onweer en regen losbarstte, avond eten werd bij het huisje gebracht (nasi Goreng) en de regen stopte mooi op tijd om nog even naar het strand te gaan. Het was eb geworden en dus lag het mangrove bos boven water waar we dus door heen konden lopen. In het zand hier lichtte je voetsporen op met felblauwe stipjes, dit bleek (na wat googelen) Bioluminescence, een diertje dat licht geeft zodra het met water in aanraking komt. In de verte was Jakarta te zien dat werd geteisterd door een hevige onweersstorm wat ons echt zo'n expeditie Robinson gevoel gaf. Mooi om te zien.

Daniel, Bram en ik.

De dag erna was het lekker uitslapen en de boot terug naar Jakarta pakken, deze zou vertrekken om 10 uur, of 11 uur, of 12 uur, of zodra die vol zat, of zoiets. Er lagen drie boten naast elkaar, dus logischerwijs stapte we aan boord van de eerste en stapte we over tot we bij de derde boot kwamen die dus het verst van wal lag en naar ons idee als eerste zou vertrekken. Boot nummer 2 was alleen eerder vol en perste zich tussen de andere twee uit..... Logica van niks maar een kwartier later konden ook wij weg.

Weer thuis in Jakarta was het tijd voor tentamens, de dinsdag nummer 1 en dan nog op donderdag een volgende, en de week erna nog 2. Leuk en aardig, ze zijn best goed gegaan en de cijfers komen nu langzaam binnen.
Wél interest om te melden in de (6 daagse) trip naar Sumatra, direct na de tentamens hadden we een vlucht geboekt naar Medan, de hoofdstad, en vanaf daar een Jungle tour in Pukit Lawan om Orang Oetans te spotten, vanuit de jungle door naar Lake Toba, het grootste krater meer ter wereld (dat toevallig net zo groot is als het Ijsselmeer!) waar onze trip tot een eind zou komen.

Thomas Leaf Monkey

Het is bijna precies twee uur vliegen van Jakarta naar Medan en we hadden een driver geregeld van "On the Rocks" ons hotel in de jungle bij Pukit Lawan. Deze stond wonderbaarlijk genoeg al op ons te wachten en binnen 10 minuten zaten we in een bizar ruime auto (2 armleuning-ligstoelen achterin met daarachter nog en ruime bank voor nog 2 personen) voor een rit van 4 uur naar het hotel. Wat heerlijke Nasi Goreng gescoord onderweg en in het dorpje moesten we de laatste paar honderd meter lopen naar de trappen die naar het hotel voerden, 250(255 of 253 verschillend per dag) treden hoog maar het was het waard, echt een houten hotel dat je verwacht in het bos. Vol insecten maar erg sfeervol. hier werden we verwelkomd met een rare dans en een drankje, onze kamers waren kleine huisjes voor twee personen met een buitendouche, veranda met hangmat!, en een kamer met een klamboe-tent en matras.

"On the Rocks, Jungle hotel"

Mijn slaap plek de eerste nacht.

Alles van hout en natuursteen, erg mooi gedaan. Het stikte er van de gigantische vliegende beesten waarvan we er geen 1 konden benoemen maar sommige in Nederland geclassificeerd zouden worden als dwergvogels of vleermuizen. Ik heb me deze week echt bijzonder veel verbaasd over de verschillende dieren en vooral insecten die ik gezien heb. Volgens mij zelfs een zwarte weduwe spin maar hier waren de meningen over verdeeld. Na het nodige kaarten was het tijd om ons bed op te zoeken, ik had mijn klamboe over de hangmat gespannen en heb al slingerend heerlijk geslapen. Echt een aanrader en ervaring om te doen. Door de zon in de ochtend wakker gemaakt, en op tijd voor het ontbijt. Op de planning van de dag stond een tocht door de jungle van ongeveer 6-7 uur tot het kamp aan de rivier.

De reisgroep

Onze jungle-trekking groep bestond, naast de gids, uit ons vieren en nog twee Spanjaarden. De dag begon met regen en dat is niet echt gunstig voor het zien van Orang Oetans, maar we hadden het geluk aan onze zijde want na een uurtje lopen kwamen we Mina tegen, een semi-wilde Orang Oetan met een wilde baby. Mina staat bekend als agressief omdat bijna alle gidsen wel eens gebeten zijn door haar, en we moesten dan ook uit kijken als ze op de grond kwam.Na een half uurtje of wat gekeken te hebben zijn we door gelopen en de regen hield op, de zon kwam zelfs door en het wat zweten geblazen. na nog een uurtje klimmen en klauteren door de jungle, berg op en af, zagen we op een afstand een van de meer zeldzame Orang Oetans, een moeder met jong dat zich zelden laat zien. Dit was echt nog een baby-tje, super mooi om te zien hoe die al kunnen klimmen als de beste maar toch het liefst aan de moeder blijven hangen.

(Dolle)Mina

De lunch bestond uit Nasi Goreng, wat groente en heel veel fruit. Watermeloen, Ananas, Lychees (heerlijke dingen) Passievrucht en Sinaasappels. Alles was mee genomen en opgegeten. Her en der zagen we nog wat andere apensoorten zoals de Thomas-Leaf monkey en Macaques, rare insecten en spinnen en hier en daar wat vogels.

Sandra met der naamloze(in het wild geboren) baby

Na een paar uurtjes door ploegen liepen we het kamp binnen, hier waren al wat mensen waaronder een kookteam. De natte spullen gewassen in de rivier, aan de waslijn gehangen en met veel zon de rivier in gedoken. Echt een hemelse locatie, de apen kwamen uit de bomen op de rotsen spelen en eten jatten, en de jungle torende hoog boven ons uit. Ik had hier echt dagen kunnen blijven. Het diner was vooral veel en lekker en de avond werd gevuld met kaartspelletjes en trucs maar het was al gauw tijd om te slapen, in een open tent met een ondergrond van rotsen, niet comfortabel maar goed, op de koop toegenomen.

De rivier bij het kamp

In de ochtend werden we wakker van de zonnestralen, een goed voorteken, en van de apen, die weer de bomen boven ons kamp vernielden. Al gauw trok iedereen zijn camera te voorschijn omdat er een bezoeker bij kwam, een grote varaan kwam uit de jungle gewandeld en liep rustig door ons kamp heen, geen probléém. Mooi om te zien en we hebben er nog een aantal keer wat kunnen spotten, van een aantal meter afstand.Na het ontbijt zijn we via de rotswand van de rivier naar een waterval geklommen, deze lag zo mooi afgelegen, het kon niet beter. De waterval was maar een meter of 3 hoog maar heerlijk om onder te zitten en bij te zwemmen.

Bram, Ik, Hélène, Ellen.

Hier hebben we een uurtje doorgebracht en daarna aan de rivier verder ge-chillt.
Rond een uur of 2 was het tijd om met de grote tractor binnenbanden die ze hadden (ik denk dat dat het waren) terug te raften naar het hotel, alle banden aan elkaar gebonden en per twee tal erin de rivier af. Niet te zuinig ruig, ik lag er bijna uit en in Frankrijk had je een reddingsvest en helm moeten dragen, maar dit blijft Indonesië dus dat slaat nergens op. Aan de oever van de rivier stond een troep van zo'n 40 Macaques ergens naar te kijken maar wij in ieder geval naar hun, en na een minuut of 30 waren we alweer beneden. Helaas.....

Bram beschilderd door de gids.

Weer de 250/253/255 treden op naar het hotel en tijd om te douche, kleding uit te hangen en schonen kleding aan te trekken, wat meurt die kleding zeg. Niet te harden... Het was wel echt een hele bijzondere ervaring en er werd nog lang over na gepraat. Zelfs vanaf onze tafel in het restaurant konden we nog apen zien.

De avond nog volgemaakt met kaarten en relaxen, chillen in de hangmat en goed, heel goed, geslapen op een matras. De volgende dag stond onze chauffeur om 7 uur klaar om ons naar Lake Toba te brengen, ongeveer 10 uur rijden van Pukit Lawan. Met een lekkere pannekoek to-go in de auto. Een lange tocht maar wel mooi om rond te kijken, gestopt bij wat plaatsjes, marktjes en een aantal view-points. Vlak voor Lake Toba vind je de Sipisopiso waterval, met 120 meter hoog de hoogste van Indonesië.

Sipisopiso Waterval.

Lake Toba Lekjon Cottage

In het havendorpje van het meer ligt een boot die naar het schiereiland vaart, het dorpje Tuk-Tuk was het gast-dorp van ons hotelletje en we konden direct uit de auto de boot op, in een halfuurtje waren we bij onze eind bestemming.
Er leuk hoe dat daar gaat, voor €0,70 koop je een boot ticket en dan vertel je de schipper welk hotel je hebt en dan stopt ie bij de respectievelijke pier. Daar spring je van boord en zo de receptie van je hotel binnen. Ik had, heel dom, voor vorige dag gereserveerd ( 29 i.p.v. 30 november) maar dit was geen probleem. We hadden twee kamers, 1 met balkon uitzicht over het meer en de andere direct aan het water én beide met warme douche! Ook niet verkeerd. Helaas regende het beide dagen dat we er waren nogal veel maar dat mocht de pret niet drukken omdat het restaurant spotgoedkoop was. We hebben erg veel tijd aan eten besteed dus. In de ochtend van de laatste dag zijn we het meer in gedoken en 's middags konden we voor 2 euro per uur (inclusief benzine....) twee scooters huren en hebben we even wat rond gereden over het eiland.

Scooter rijden rond Tuk-Tuk

Leuk om nog wat te zien van het meer en het land. De boot die ons gedropt had pikte ons om 5 uur weer op vanaf de zelfde pier en onze nieuwe chauffeur stond al klaar om ons naar het vliegveld te rijden. Het was jammer dat het niet anders mogelijk was maar we hadden het vliegveld om 23:00 al bereikt terwijl onze vlucht pas om 7:50 ging. Een lange en saaie nacht was dat dus.
Toen we eindelijk mochten boarden ging alles gelukkig wat sneller en stonden we twee uur later op de landingsbaan van Jakarta airport, vrij snel een taxi geregeld en om 13:00 stampte we, stinkend en moe Binus Square weer binnen. Het was een super mooie reis en een ervaring om niet snel te vergeten.
Wel een beetje raar dat we de dag erna gewoon weer naar school moesten......
Nu is het nog precies 3 dagen school (volgende week Di-Wo-Do) en dan is het alwéér vakantie. Pa, Ma en Remco komen hier de 16de aan en er staan heel wat mooie dingen op de planning. Ik ben nog druk bezig met wat project af te ronden maar tussendoor is er tijd om de reis te bedenken en boeken.

Lake Toba.

Een voorlopige planning: Jakarta - Yogyakarta - Bali (kerst)- Lombok -Gili Eilanden (Oud en Nieuw) en weer terug naar Jakarta.

Oh, het is natuurlijk nu Sinterklaas avond! We doen hier met onze groep (8 personen) uiteraard ook aan Sinterklaas, maar wel pas volgende week. Het cadeautjes dobbelspel met gedichten en pepernoten.

Het is nogal een lang verslag geworden maar het was dan ook de mooiste week tot nu toe!
Selamat tidur dan sampai jumpa lagi!.
(Slaap lekker en tot volgende keer)

7: Makin' waves. (Jungle tour and Volcano climb.)

En zomaar weer een maand voorbij, en wat een maand was dat zeg!  De stad Jakarta verbaasd me met de dag minder ( logischerwijs) en is alleen nog maar het toneel van de Universiteit, Starbucks, uitgaan en de dagen op Binus Square ( ons appartementen complex).
Voor ons op een na laatste uitstapje moet ik even terug spoelen naar zaterdag 12 oktober tot dinsdag 15 oktober.
Sawarna Beach, een strand in het zuiden van Java op "maar" 200 km rijden van Jakarta. Alles was geregeld door een Indonesische studente en de groep bestond uit ons 8, een aantal Koreaanse en een tal Indonesische. Een groepsreis vraagt om een tourbus en dat hebben we geweten ook. 200 km kost in Nederland al gauw 2 uur en hier dan wel een keer of twee zolang, zou je denken!. Niets is minder waar, vanwege de extreme drukte, extreem slechte wegen en extreem steile bergen deden we er maar liefst 9 uur over. Geen ramp, we kwamen om 4 uur aan en hebben toen nog snel een homestay moeten vinden aangezien de geboekte homestay uit vier tweepersoonskamers bestond en we met 22 mensen waren.
Ons nieuwe homestay koste een schrikwekkende 3,20 per persoon per nacht inclusief water, ontbijt, diner en zelf een douche.
Sawarna beach zelf was de reis meer dan waard, een gigantische baai waar de golven in opgestuwd werden tot ongeveer twee meter hoog, klippen aan de ene kant en rosten aan de andere kant van de baai, brandende zon en mooi wit zand, palm bomen en bamboe hutjes. Alles wat je van een strand zou verwachten.
Toen de avond viel kwam het idee om een kampvuur te maken op het strand en zoals dat hier in Indonesië hoort, alles kan geregeld worden als je zelf maar niets hoeft te doen.

Voor 30.000 IDR (2 euro) hadden we local die een kampvuur voor ons maakte en aanhield onder de palm bomen vlak bij zee.
De zondag hadden we in de ochtend wat halve surfplanken van de homestay gepakt om mee te bodyboarden wat verrassend goed werkte. En 's middags zijn we op eigen houtje wat grotten gaan verkennen in de klippen en 's avonds aan de andere kant op de rotsen de zonsondergang bewonderd.
De Indonesische studenten vonden het belangrijk dat we elke avond samen aten maar aangezien ons homestay (waar alleen wij 8 in zaten)  het lekkerste eten voor bleef schotelen voelden we ons gedwongen om twee keer te dineren, elke avond. Dus ook de zondag. Na heerlijke veel stukken kip naar binnen te hebben gewerkt werden we naar het strand gedirigeerd om daar nog eens op het strand te BBQ'en. nóg meer kip! Wel erg lekker en gezellig.
Maandag was surf-dag en we hebben dan ook bodyboards en surfplanken gehuurd om eens te kijken of we dat zouden kunnen, de golven waren vreselijk hoog, het board te klein en mijn ervaring te weinig om er veel van te maken maar leuk was het zeker. Na 4 uur kon ik eindelijk 4 seconden staan om vervolgens op z'n kop uit zee gegooid te worden door de branding. Gehavend, geschaafd en gebroken ben ik na de lunch maar gestopt om te ontspannen en bij te komen.

De dag erna, nationale feestdag dus een extra dag vrij, was de terugreis en met een verbluffende 7 uur hebben we het record dik verbroken.
Het weekend erna ( en de dagen ertussen) zijn we in Jakarta gebleven omdat er veel werk verricht moest worden voor school.........ja ik was ook helemaal in de war. Wel was er tijd om eens echt goed uit te gaan en we zijn in Club X2 beland, een fancy nachtclub waar je voor 6€ entree een drankje gratis krijgt, bier 3,5€ kost en de meeste mensen nogal rijk zijn maar het was het zeker waard.
Dan skippen we weer wat dagen school om bij het beste weekend van het jaar te belanden.
Met bijzonder veel mazzel hebben we het voor elkaar gekregen, we hadden eigenlijk geen plan en geen idee hoe we er moesten komen of waar we zouden slapen maar we wilden perse naar Bogor, om daar in het nationaal park een vulkaan te beklimmen. Om zaterdag om 6 uur op, 7 uur op het station omdat de trein om 8 uur zou vertrekken, tot bleek dat we op het verkeerde station stonden. Snel in een taxi naar een andere station, met geluk snel kaartjes te pakken gekregen en om 7:30 in de trein naar Bogor.
Daar stelde iemand voor om eerst maar een naar een Toerist Office te gaan, en dat was onze mazzel, de drie mannen in dat Office spraken semi Nederlands, en boden ons een 2 daagse tour naar de jungle en de vulkaan aan. Het leek op een mooi verkoop praatje, met wat hand geschreven brieven van wat Nederlanders en wat mooie foto's. Kosten? 60€ all-inclusive eten en drinken. Ja dat kennen we dachten wij, normaal is het eten all-inclusive niet te eten!
Maar het zag er toch wel erg verleidelijk uit en als echte Nederlandse hebben we besloten om voor 50€ mee te gaan, nog veel geld maar we zouden nu wel echt wat mee maken volgens de gidsen. We hadden nog 1,5 uur de tijd om de Botanische tuinen waar Bogor om bekend staat te zien, niet heel bijzonder vergeleken met de rest van het weekend.
Om 11 uur precies stonden ze voor de ingang van het park, ze hadden in dat 1,5 uurtje nog even snel inkopen gedaan en ook niet te zuinig. snoep banaantjes, meloenen, ananas, banaan, brood, liters water, en van alles en nog wat om ons maar te voorzien van eten. Onderweg leerde ze onze namen ( behalve dat ze bij mij van Sander naar Alexander naar Alex gingen) en vertelde ze ons van alles over de omgeving, de Indonesische taal en cultuur. We stopte in een dorpje in de bergen om een rondje te lopen over de Sawa's ( rijs velden) en te laten zien hoe ze hier als kind zich kunnen vermaken met plant tatoeages en riet pijlen. Verder waren er overal bizarre spinnen, spinnen en nog grotere spinnen. Bram en ik hebben lang gewacht om spinnen te zien en nu zullen we niet gauw meer verbaasd zijn over grote spinnen. Er zaten er een paar tussen die mijn tas hadden kunnen dragen of zoals Bram zei: "Als die op mijn hand lopen breek ik mijn hand". Zo groot dat als je zo dood wilt stampen ze met je weg lopen. Nee zonder dollen wel echt groter dan een mensen hand.

Terug in de bus een ruige rit de bergen in over paden waar ik met een normale auto nog niet zou durven rijden zelfs al had ik er alleen in gezeten maar het ging goed. Tot een punt dat we moesten lopen, zwembroek en handdoek mee moesten nemen en de jungle in trokken. Opeens was daar uit het niets een gids die ons de weg wees en hier is het avontuur echt begonnen. Werkelijk een droom die uit komt om te lopen op een plek waar je aan denkt als je denkt aan tropisch regenwoud. Onderweg was het op handen en voeten klimmen en klauteren en onder een waterval door lopen om bij de kloof te komen waar een waterval verstopt zat van 40 meter hoog. Ik denk dat ik nog nooit zoiets moois gezien heb, de tropische geluiden, het gebulder van het water, de wind van de waterval en de gladde rotsen maakte dit echt een paradijs. Wij gingen zwemmen en klimmen en onze gidsen sneden ondertussen een ananas aan die we aten in het water. Misschien nog wel het mooiste, wij waren de enige mensen in de omgeving. Na een aantal uur te hebben genoten werd het tijd om te vertrekken naar onze bamboe hut in de bergen, een huisje die de gidsen gebruiken voor de tour.
En net toen we vertrokken barstte het los, regen en onweer zo hard dat we binnen een minuut doorweekt waren, niet heel erg, hoort erbij. Tot we weer op de rijst velden liepen waar de onweer iets te dicht bij insloeg en de gidsen ons bij wat locals naar binnen loodste om te wachten. Een half uur later bij het hutje, compleet verzopen warme kleding aangetrokken en geluncht ( om 6 uur) met Nasi Goreng Special, gebakken rijst met ei en groenten. Het avond eten om 8 uur was veel te uitgebreid met drumsticks, Gado Gado, Sojabonenreepjes, groeten, fruit, rijst, en weet ik veel wat allemaal nog meer. Vroeg naar bed omdat de dag erna om half 7 de wekker ging voor de tocht naar boven. Wakker worden in de Jungle is heerlijk ( voor de Facebookers, jullie weten precies hoe dat eruitziet ) en het ontbijt bestond uit wentelteefjes met Ananas jam, fruit en goddelijke gebakken bananen.
Met de sokken in de nog altijd natte schoenen viel goed mee en een droog paar kleding achterin het busje op naar het startpunt. Ook hier verscheen uit het niets een gids die ons de weg wees en zo liepen we al glibberend, glijdend en met steeds viezer wordende schoenen naar boven. Her en der kregen we informatie over de flora en fauna en na twee uur lopen was het tijd voor een pauze. 30 minuten later was de jungle opeens verdwenen en lag overal vulkanisch gesteente met de nodige zwavel en de lucht die daarbij komt kijken. Rotte eieren, lekker! De verwachte ronde krater bleef uit maar over de top van de berg stapte we een werkelijk waar bijzonder landschap in. Overal om ons heen kwam kokend water uit de grond, of op z'n minste bloed hete stoom. Zo ver je kon zien stegen er stoom wolken op uit de rotsen en de twee rivieren, de één ijskoud, de andere kokend heet kwamen samen op een punt waar het heerlijk warm was.
Hier gegeten en uitgerust maar het weer dwong ons weer naar beneden en met perfectie. De tocht naar beneden ging bijzonder snel en zo nu en dan vielen er wat druppels maar we hadden er niet 5 minuten langer over moeten doen, want zodra iedereen nog geen seconden ( zonder overdrijven) in de bus zat barstte de bom, regen en onweer zo extreem dat je met een bootje de weg af kunnen gaan, onder de douche droger zou zijn geworden en de ruitenwissers het niet meer aankonden. Tot overmaat van ramp lagen er her en der bomen over de weg die onze gidsen dapper verwijderden in de stromende regen. De storm was zo heftig dat halverwege de route een huisje kapot gewaaid was en ook die lag op de weg. We stonden allemaal buiten de bus om te helpen opruimen maar aangezien de stroomkabels hier ook over de weg gespannen hangen, waarvan enkel aan dat huisje vast, leek het ons te gevaarlijk om te blijven staan op bloten voeten in het water.
Eenmaal terug in Bogor was het afscheid nemen van onze gidsen die ons extreem goed verzorgd hadden, zoveel geleerd hebben en het beste weekend van onze tijd hier hebben waar gemaakt.
Dit keer was het en lang verhaal maar er was ook veel te vertellen, nu is het weer gewoon op naar Starbucks en door naar school.

3: Money Belts

Lekker eitjes bakken voor de zeldzame eiwitten hier.

Indonesië is in veel opzichten bijzonder, bijzonder mooi maar ook bijzonder apart vergeleken met Nederland. Bram en ik hebben nog redelijk wat moeite met het aanpassen en het vinden van een makkelijk en vooral goede routine. Het is nog een hele kunst om hier aan dingen te komen die je in Nederland in een hand omdraai vind. Zo beschikken we niet over een keukentje/koelkast en dat dwingt je dan gelijk tot het halen van eten in het winkeltje beneden. Hier vind je eten, drinken en snacks en ,thank God, wc papier (waar ze hier dus nooit aan doen) maar het is beperkt tot "Instand noodles" chips, brood en ( Jaaa!) hagelslag, snoep en wat soorten melk. Dit is leuk en aardig maar elke dag noodles is niet bepaald gezond, hagelslag op brood wordt ook saai en chips is zo pittig dat ik er (nog ) niet vrolijk van wordt. De producten die je er kunt vinden zijn voor ons totaal niet duur maar wel duurder dan in de Carrefour hier in de buurt dus hebben we een oplossing bedacht.

Gister in Central Park Mall Carrefour hebben we een waterkoker op de kop getikt ( 75.000IDR = €5,41) en instand Noodles voor een hele week waar we op elk bakje 1400 IDR besparen ( 10 euro cent!!) Dat levert ons na 6 maanden zo'n  345.000 rupiah op oftewel 20 euro. Nou lijkt dat niet veel maar voor dat geld halen wel wel ongeveer 6 maanden lang elke week 12 eieren die we kunnen bakken op ons balkon met de eveneens gister aangeschafte elektrische kookplaat van 160.000 rupiah ( €10.80)
Verder is hier alles bijzonder goedkoop voor Nederlandse begrippen en dat weten ze hier maar altijd goed. alle blanken worden hier wel afgezet, en daar worden ze erg creatief in. Zo zaten we gister in een taxi van Central Park terug naar huis, wat normaal 18.000 Rupiah moet kosten ( €1,22). De taxi chauffeur zij dat er een file stond via de normale route en ik merkte dat we om reden ( via de achter uitgang van de Mall) en heel sneaky wist ie de meter op te drijven naar 22.000 Rupiah, "Shit! Weer 20 cent te veel betaald."

Het grootste geld dat er te krijgen is, 100.000IDR of €6,80.

Het grote nadeel maar ook een lekker gevoel van de lage waarde van 100.000 rupiah is de dikke portemonnee die we hier hebben. Een portemonnee die zo dik is dat je er niet op kunt zitten heb ik persoonlijk niet vaak gehad. Aan boodschappen gaat ie niet snel leeg, behalve als we bier willen kopen, dat hier al gauw twee tot drie keer zo duur is als in Nederland.

 Ik ga nog even genieten van mijn 20 cent noodles en we pakken zo de ( gratis) pendel bus naar school om de vakken en overgang naar Binus international te regelen, maar daarover later meer.

Aju!

6: Take a Breather!

Pramuka pier, credits naar iemand anders.

Vandaag staat de teller op precies 40 dagen in Jakarta, waarvan ik er pas 7 op school doorgebracht heb. Het koste nogal wat moeite om het zo te fixen maar uiteindelijk hebben Bram en ik dinsdag, woensdag en donderdag les en dus altijd lang weekend!

Het niveau van Binus International is vergeleken met Nederland niet bijzonder hoog en nogal strict. Elke les moet je in klokken, telefoons zijn "verboden" en voor activiteit in de les krijg je een cijfer. Ook al verschilt dit per leraar. Het engels van de lui hier is eigenlijk ook om te huilen.....


Wat we veel liever doen is natuurlijk het land zien en dat lukt best aardig.

Een klasgenoot had een trip naar Pramuka Island, 1 van de "Duizend Eilanden", gepland voor alle internationale studenten. Een local ging mee om alles te vertalen maar dat bleek niet bepaald een succes, verzamelen om 3:15 dat de boot om 5:30 zou vertrekken leek me nogal verdacht. Uiteindelijk vertrok de boot om 7:30 zoals altijd.

De hele groep op Pramuka

Met een grote groep reizen blijft een uitdaging omdat iedereen wat anders wilt. Na veel onderhandelen, discussies en gezeur pakte we met de hele groep een boot naar een klein eilandje waar we konden zwemmen, het tropische water blijft me verbazen, hoe warm en helder zee water kan zijn. Voor de liefhebber was er een snorkel boot gehuurd die ons midden op zee dropte bij een groot koraal rif. We hebben tot nu toe veel dingen gedaan die me het gevoel geven dat ik in een reis reclame zit en dit was er weer 1 van. De schitterende vissen, zee sterren, zee-egels en het heldere water maakte dit een geslaagde snorkel trip. De zon ging onder terwijl we aan het snorkelen waren wat een bijzonder effect gaf op het koraal, echt een ervaring voor herhaling vatbaar. tip: Hou je adem in, ga op de boden van de zee zitten en de vissen komen vanzelf.

's Avonds is er Pramuka genoeg te doen, het is een vrij groot eiland en schijnbaar geven veel mensen familie feestjes, we zijn met 30 man gewoon een party gaan crashen en de locals vonden het maar wat leuk. Karaoke is ook hier een populair tijdverdrijf en we waren gedwongen mee te doen.
Een nacht op een eiland is meer dan genoeg, elk eiland 1 keer zien ook en dus vertrokken we de volgende dag weer naar Jakarta. Het smerige water van Muara Anggke Haven in Jakarta vergeleken met het tropische water van Pramuka is het grootste contrast dat je je kunt voorstellen en eigenlijk ook schokkend. Dat de Jakartanen hun land zo kunnen vervuilen is diep triest

The Floating Market, massage huis.

De lokale bevolking, vooral de jeugd, is erg bereid te helpen met het plannen en uitvoering van trips naar mooie locaties en dus hebben we met wat hulp een schitterend lang weekend in Bandung achter de rug.
De beste manier om hier rond te reizen is toch wel met de trein, luxer dan in Nederland en 4x zo goedkoop. Je moet alleen kaartjes op naam kopen en dan kun je genieten van het mooie landschap van Java.
Bram was zaterdag jarig (20) dus dat hebben we vrijdag - zaterdag even goed gevierd op de campus en bij Lucy in the Sky bar. Officieel mag je pas op je 21ste drinken hier maar aangezien uberhaupt geen enkele regel gehandhaafd wordt is het niet moeilijk overal binnen te komen.
Plus het feit dat Bram in Yogyakarta door iemand 29 jaar is geschat. We komen na het stappen vaak pas terug als de moskee begint te roepen dat het half 5 is.

Zaterdag ochtend was het kort slapen, inpakken en vervolgens om 13:15 in de trein  stappen naar Bandung.
Bandung staat bekend om het eten, textiel en de vulkaan en dat hebben we gemerkt.
Onze local stond ons op te wachten met zijn scooter en heeft ons echt super geholpen met alles wat we nodig hadden. We zijn neer gestreken bij The North Sea Restaurant waar ze stamppot, broodjes kroket en bitterballen op de kaart hadden staan. Eindelijk had ik stamppot kunnen eten maar het was weer eens op....
Op de zondag stond onze chauffeur voor de deur die ons langs alles zou rijden wat we wilden zien. Op naar de vulkaan dus, de actiefste vulkaan van Java. Helaas iets te actief want hij was gesloten vanwege de gevaarlijke situatie. Snel door naar de thee velden, dit is dus 1 van de dingen die je op de reclame ziet. Het klassieke beeld van Java, thee velden met slingerende paadjes op de heuvels van Bandung. Je kunt zonder te vragen dwars door alle plantages lopen en thee plukken om zelf te zetten ( moeten we nog proberen
Aan de voet van de berg was een drijvende markt, een soort recreatie park met een meertje waar vanaf bootjes eten werd verkocht, leuk om te zien maar geen gemis.

Floating market bootjes.

Wat wel een gemis zou zijn is als je de Hot Spring Spa over zou slaan. Een boven verwachting luxe spa met zwembaden gevuld met mineraal bron water. 24/7 open dus we konden blijven zitten tot de zon onderging.
Dit was ook gelijk de eerste tropische bui die we tot nu toe meegemaakt hebben en het was eigenlijk alleen maar toegevoegde waarde aan de ervaring. Ook dit voelde weer alsof ik in een reclame zat.

Bram en ik pepers etend

In de avond hadden we zowel de chauffeur, Norbec, als zijn vriend en onze contact, Havid, uitgenodigd voor diner in een restaurant dat hij ons aanraden, het leuke aan eten met locals is dat je dingen probeert die je anders niet zou kiezen. Rijst met soep, pinda's, vlees en tomaten. Een bekende combinatie in Bandung en erg lekker. Bram en ik hadden ook 4 pepers geplukt in een veld dat we onderweg tegen kwamen waarvan we erg graag wilden weten hoe pittig ze werkelijk waren. Havid en Norbec wilden ze wel proberen, en daar kregen ze spijt van. Huilen, zweten hikken en kuchen, ze konden er amper nog van ademhalen. Wij lagen in een deuk maar wisten dat we zelf ook nog moesten. Bijna zenuwachtig aten we de pepers op en verwachten hel. Het viel mee, het huilen en kuchen bleef weg en Havid en Norbec stonden versteld, net als wij zelf eigenlijk. Het blijft toch wel de heetste peper die ik hier gegeten heb.

Helaas konden we maar 3 dagen genieten van Bandung en vertrok de trein, met ons erin, om 16:15 weer terug naar de grote stad.

De klassieke thee velden bij Bandung.

Het is nu weer drie hele dagen afzien op school voordat de volgende trip er weer aankomt. Vanaf zaterdag gaan we 4 dagen naar Sawarna, een stad aan het strand in Zuid Java, alles voor ons geregeld door een local,  alweer, en hopelijk dat we daar kunnen snorkelen, surfen en wat nog meer met water te maken heeft.

Later meer!

5: Order Up!

Als Indonesiers ergens van houden is het wel van eten, eten en nog eens eten.
Ik blijf me verbazen over de hoeveelheid eten dat hier te vinden is, behalve in de locale supermarkten kun je overal op straat en op marktjes eten krijgen dat voor je neus bereid wordt. Het lijkt allemaal wat gevaarlijk in die hitte op straat dat rauwe eten maar ziek ben ik er (nog) niet van geworden, het is bijzonder lekker en erg goedkoop.
Ik zie nog niet echt een verschil tussen alle variaten voedsel en ze hebben allemaal andere namen. Zo is er nasi goreng met kip, rund, inktvis,  kruiden, pepers of een combinatie, net als de noodles of bami. Dan is er Kip Saté ( Saté Ayam) met pinda/soja saus, met of zonder nasi/rijst en met of zonder sambal.
Gado Gado, dit gerecht heeft de favoriete rol van Saté Ayam overgenomen sinds vorige week, een bak met (schijnbaar) willekeurige half warme groenten gemengt met rijst en bedekt met Saté saus.



Saté Ayam!

Daarnaast kun je alles Goreng (gebakken) krijgen, Nasi Goreng, Ayam Goreng, Cumi Goreng ( inktvis, echte aanrader) Pisang ( banaan) Goreng.
In Jakarta is het eigenlijk allemaal iets te westers aan het worden om echt makkelijk lokale gerechten en dranken te krijgen.
Voor de minder bekende gerechten moet je zijn in Yogyakarta, daar is alles ook nog eens 1/3 zo goedkoop en je kunt er ( met de juiste informatie) echt bizarre dingen eten en drinken.
Onze Erwin, de manager/gids van ons hotel in Yogyakarta liet ons van alles zien en proeven, de centrale boom van zijn dorp was de verzamel plaats voor verkopers van verschillende varianten kokos sap. Met zoetstoffen, siroop, caramel, gelatine wormen..... en zelfs desertrijst. Het is wennen aan de smaak en mijn tanden vinden de hoeveelheid suiker niet bepaald leuk maar het is interessant om alles te proberen.
Op de markt bij de hoofdstraat werden alle soorten fruit verkocht zo ook slangenhuidfruit, een rare kastanje achtige vrucht met een apart smaak, maar wel erg lekker.
"Ronde" is nog een traditioneel drankje uit Yogya, niet voor herhaling vatbaar. Een vreselijke zoete thee met blokjes brood, snoepjes, pinda's en vijgen er in, dus zeiknat brood.... Wie het bedacht heeft weet ik niet maar het was niet te doen.
Het meest bijzondere gerecht dat we hier hebben gegeten kwam toch wel echt van de straten van Yogya. Na een paar dagen rond gevraagd te hebben wist Erwin ons dan toch eindelijk te brengen naar de beruchte Cobra Goreng.  Yup, de giftige slang.
We stapte de auto uit en praktisch tegen een kooi vol met Cobra's aan. Midden op de stoep. Een oude man van 75 jaar hing nochalant met z'n arm in de kooi en prikte af en toe een Cobra. Ze worden gezien als lekkernij en wanneer men het bloed drinkt wordt er geloofd dat het goed is voor je lichaam en conditie.



De cobra in kwestie.

Na enig twijfelen hebben we toch maar een Cobra "gekocht" en de even oude vrouw van de man hees de slang die wij aanwezen uit de kooi. Een pissige Spitting Cobra op nog een meter afstand zie je ook hier niet iedere dag.
Ik zal jullie de details besparen maar het komt er op neer dat beide een shot cobra bloed konden drinken, het smaakte naar kippensoep en was zeker niet vies, al klinkt het wel zo. Het vlees werd gebakken en gefrituurd en het smaakte net zo goed naar kip. Als drankje nog een cocktail van cobra eieren en RedBull. Het kloppende hart ( zie onderstaande video, of niet!) en de lever werder ook gemixt in een cocktail maar die hebben we afgeslagen. De verkoper sloeg deze zelf  achterover.

Binus International

Ik denk dat dit tot nu toe het gektste is wat ik gegeten heb of ga eten hier maar ik laat me verassen.
Vandaag kwam onze iBuddy aan op de campus en die had voor ons en dikke lading voedsel meegenomen vanuit zijn dorp op Sumatra. een apart stuk cake dat leek op gelei met banaan, Casave chips en chili saus, Casave koekjes, en allerlei soorten thee.
Het bier hier is nog steeds zo duur als in mijn vorige blog maar we hebben we een bar gevonden waar we voor 21.000 (€1,40) rupiah kunnen drinken ( 4 halen 3 betalen). Een lokaal bier dat Bali Hai heet. Goed te drinken!

"En das gewoon goeien handel" - Bram en Sander 2013

Goeie uitsmijters bij Café Batavia

De gigantische oprijlaan naar het Monas

Zaterdag zijn Bram en ik met vijf nederlanders naar het Monas (het nationaal monument ter ere van Soerkarno de president) en naar Batavia Stad gereden om daar onze Neerlandse geschiedenis te bewonderen.  Het monas is 133 meter hoog en de top kun je alleen bereiken door de lift te nemen, de trap stopt bij de eerste verdieping.
Beneden aan stond een rij van ongeveer een uur voor de lift dus besloten we de trap te proberen. Helaas konden we niet verder dan verdieping 1 waar ook de lift bleek te stoppen.
De beste liftbediende was voor 100.000 rupiah bereid om omgekocht te worden en ons in de lift naar boven te brengen. Line skipping to the max.
Het uitzicht van boven in de toren is niet echt een uur wachten waard omdat de smog te dik is voor een helder beeld. Het is leuk om te zien maar uit ons appartement is het uitzicht beter.



Nederlandse kolonie

In café Batavia stonden uitsmijters en bitterballen op de menu kaart. Mocht ik het nederlandse eten in december heel erg missen dan kan ik daar altijd Erwtensoep krijgen!Morgen ga ik nog maar eens wat anders van straat plukken als mijn vaste Gado Gado
leveransier weer eens afwezig is en dat is dan gelijk ook de laatste vakantie dag.
Vrijdag hadden we een introductie dag op Binus International (BI) en daar hebben we onze vakken gefixt. Bram en ik hebben van dinsdag tot donderdag lange dagen en op vrijdag van 7:30 tot 9:30. Daardoor kunnen we redelijk rond reizen of tripjes doen als we dat willen. Onze vakken moeten eerst nog goed gekeurd worden maar daarover later meer.

Oh en daarnaast hebben we Bram van nieuw gips voorzien! Nog drie weken en dan mag het er af.

DISCLAIMER: BLOED EN ANDERE ZOOI.


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Cobra Blood Shot!



Cobra Cocktail. Dus niet gedronken..





4: Right Oar Left?

Het leven in een tropisch land is bepaald geen pretje, dat kan iedereen zich natuurlijk goed voorstellen. Ook zou je denken dat we hier elke dag een zware, stressvolle dag hebben.

"En dat is dus niet waar" - Bram en Sander 2013.

Desalniettemin hebben we net een vakantie achter de rug. Bram en Ik hebben samen met onze nieuwe reisgenoot Hok Heng Ly ( een Nederlandse student) een 5 daagse reis gemaakt door midden Java in de omgeving van Yogyakarta. Even voor de beeldvorming, Jakarta ligt in het westen van Java en Yogya ligt 512 kilometer naar het oosten. Hier in Indonesië is het regelen van een tripje niet zo makkelijk, het bestellen van tickets online is een vreselijke opgave en de supermarkt waar je je online tickets zou kunnen betalen heeft door Windows 95 geen internet verbinding. Met de taxi naar het station, kaartjes gekocht en terug koste in totaal zo'n 4 uur maar we hadden ze wel (16,85€ voor een rit van 8 uur).

Bram in zijn natuurlijke habitat.

De reis met de trein is een ervaring die je lang bij blijft en het uitzicht is op veel stukken bijzonder mooi al went het snel. Zodra de trein de sloppenwijken van Jakarta voorbij trekt veranderd het landschap in een schoon en groen geheel. Steeds meer rijstvelden verschijnen her en der, zelfs in het droog seizoen zijn deze al mooi groen. De trein stop 4 keer onderweg op wat grote stations en zoals het ons niet meer verbaasd staat veiligheid niet bepaald voorop. De deuren zitten dicht met een haakje en zo is het niet erg belangrijk of ik me nou binnen of buiten de trein bevind als we gaan rijden.

Het midden van Java is veel bergachtiger dan het platte westen en er staat een aantal vulkanen waaronder Mount Merapi ( vuur berg). Merapi is de actiefste vulkaan van Java en heeft in 2006 de belangrijkste tempels beschadigd/verwoest.

Ons Guest House lag verrassend ver buiten Yogya city en de taxi chauffeur had uiteraard moeite met de bestemming. De ouwe man van het huis was een opdringerige vervelende man maar de nieuwe manager was de redder van onze vakantie. 

Dinsdag avond hebben we samen met Erwin, de manager, ( toch echt een Javanees) om tafel gezeten om de best mogelijke planning te maken voor de dag erna. 

De Hindu tempel Prambanan

Om 9 uur vertrokken we richting de tempels die Yogyakarta de moeite waard maken. de Candi Prambanan, Candi Sewu, Candi Borobudur en wat kleinere tempels onderweg.  Het grote voordeel van het reizen met een local is dat de prijzen dramatisch lager zijn, hij ons veel kon vertellen over de cultuur en geschiedenis en de niet toeristische locaties kon laten zien.

Candi Prambanan is een groot Hindoe complex en zeker de moeite waard om te bezoeken.  Elke tempel toren kan worden beklommen en binnen in bevind zich een kleine gebedsruimte met een standbeeld.

De volgende op de lijst was Candi Sewu (1000 tempels) bestaande uit 999 kleinere tempels waarvan er nog maar 15 overeind staan. De tempels worden weer heel langzaam herbouwd maar de decoraties zijn vaak onherstelbaar beschadigd. 

Een beeld in de Prambanan

Erwin reed ons langs een gigantische boom waaronder elke dag verkopers kokosnoot sap en andere lokale drankjes aanbieden. Ze drinken hier met een rietje uit een plastic zakje als je vraagt om "To-Go" en overal zit een overvloed aan suiker in. 2 uur rijden van Prambanan ligt de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. Een gigantisch bouwwerk van 15.129 vierkant meter. met 6 verdiepingen. De 3 onderste zijn vierkant en de 3 bovenste rond. 

De mooiste tijd van de dag is wanneer de zon ondergaat, vanaf de top het je uitzicht over de jungle die zich via heuvels uitstrekt tot de voet van de Merapi. Met een beetje geluk ( wat wij niet hadden) zijn er 's nachts lava stromen te zien vanaf de top van de vulkaan.

De Borobudur is een van de indrukwekkendste bouwwerken die ik tot nu toe gezien heb, en niet voor niets de trekpleister van Yogyakarta.

De Stoepa's van de Borobudur

Het Guest House had 3 mountainbikes staan die wij mochten gebruiken om de omgeving te verkennen, er werd ons vertelt dat er apen en slangen in de buurt te vinden waren maar na een fietstocht van 3 uur hebben we geen van beide kunnen spotten. Dit is mede door het feit we de weg niet wisten en de lokale bevolking het verschil tussen rechts en links niet altijd duidelijk weet te maken. We zijn zo'n 15 keer verkeerd gefietst en herhaaldelijk vragen leverde niet echt duidelijkheid op.

Hok Heng in zijn natuurlijke habitat.

Erwin heeft ons na terugkomst maar gebracht naar de grotten waar de apen zaten maar de locals bleken ze vorig jaar uitgeroeid te hebben. Erwin was zo teleurgesteld dat ie zijn belofte aan ons ( het zien van apen en slangen) niet kon na komen dat ie ter compensatie aanbood om ons per scooter naar Malioborostreet, de hoofdstraat van Yogya te rijden. Hij vooruit met Hok Heng Ly en ik op de scooter van de receptioniste er achteraan met Bram achterop. Als er iets spannend is is het met een scooter door het verkeer in Indonesië. Een chaos zonder regels maar wel snel en erg leuk. Links en recht in halen is toegestaan en links rijden is vreselijk wennen bij het rechts afslaan op een kruispunt belande ik zo af en toe nog wel eens op de verkeerde rijbaan. Kijkt overigens niemand van op.

Ik in mijn natuurlijk habitat.

De dag erna zijn we opzoek gegaan naar watervallen en die hebben we wel gevonden, in een gigantisch gat in de jungle waren twee watervallen verstopt. Helaas stonden ze vrij droog omdat het droge seizoen nog niet afgelopen is. Erwin heeft ons 's middags naar een grote dierenmarkt gebracht ( weer op de scooters) waar ze de meest exotische dieren verkochten, pythons, aapjes, neusberen, uilen, marters, rare vissen en duizenden vogels. De leefomstandigheden zou de partij van de dieren een massale hartaanval bezorgen maar indrukwekkend was de markt zeker.

Yogyakarta is spotgoedkoop, zelfs voor hier en toch zijn we nog een aantal keer opgelicht ( voor enkele euro centen!)

Het was voor ons een zeer culturele ervaring en een goede voorbereiding op het dagelijkse leven van Indonesië, ons Bahasa ( Indonesische taal) gaat best snel vooruit en de zinnen en woorden kunnen we goed gebruiken. Zo poeieren we elke nep taxi tegenwoordig af met de zien: Saya Bukan Turist ( ik ben geen toerist) en bij stalletjes krijgen we sneller de prijs die ze aan locals vragen als we vragen hoe duur iets is in Bahasa.  We hebben bijzonder veel traditionele dingen gegeten ( het meest bijzondere in mijn leven) en gedronken maar hierover later meer. 

Met het vliegtuig ben je in 1 uurtje weer terug op Jakarta airport en dan is het een kunst om een betrouwbare taxi terug naar Binus Square te krijgen. Al met al was het een geslaagde vakantie in het altijd warme Indonesië.

Hok Heng , Bram en ik voor de Borobudur.