4: Right Oar Left?

Het leven in een tropisch land is bepaald geen pretje, dat kan iedereen zich natuurlijk goed voorstellen. Ook zou je denken dat we hier elke dag een zware, stressvolle dag hebben.

"En dat is dus niet waar" - Bram en Sander 2013.

Desalniettemin hebben we net een vakantie achter de rug. Bram en Ik hebben samen met onze nieuwe reisgenoot Hok Heng Ly ( een Nederlandse student) een 5 daagse reis gemaakt door midden Java in de omgeving van Yogyakarta. Even voor de beeldvorming, Jakarta ligt in het westen van Java en Yogya ligt 512 kilometer naar het oosten. Hier in Indonesië is het regelen van een tripje niet zo makkelijk, het bestellen van tickets online is een vreselijke opgave en de supermarkt waar je je online tickets zou kunnen betalen heeft door Windows 95 geen internet verbinding. Met de taxi naar het station, kaartjes gekocht en terug koste in totaal zo'n 4 uur maar we hadden ze wel (16,85€ voor een rit van 8 uur).

Bram in zijn natuurlijke habitat.

De reis met de trein is een ervaring die je lang bij blijft en het uitzicht is op veel stukken bijzonder mooi al went het snel. Zodra de trein de sloppenwijken van Jakarta voorbij trekt veranderd het landschap in een schoon en groen geheel. Steeds meer rijstvelden verschijnen her en der, zelfs in het droog seizoen zijn deze al mooi groen. De trein stop 4 keer onderweg op wat grote stations en zoals het ons niet meer verbaasd staat veiligheid niet bepaald voorop. De deuren zitten dicht met een haakje en zo is het niet erg belangrijk of ik me nou binnen of buiten de trein bevind als we gaan rijden.

Het midden van Java is veel bergachtiger dan het platte westen en er staat een aantal vulkanen waaronder Mount Merapi ( vuur berg). Merapi is de actiefste vulkaan van Java en heeft in 2006 de belangrijkste tempels beschadigd/verwoest.

Ons Guest House lag verrassend ver buiten Yogya city en de taxi chauffeur had uiteraard moeite met de bestemming. De ouwe man van het huis was een opdringerige vervelende man maar de nieuwe manager was de redder van onze vakantie. 

Dinsdag avond hebben we samen met Erwin, de manager, ( toch echt een Javanees) om tafel gezeten om de best mogelijke planning te maken voor de dag erna. 

De Hindu tempel Prambanan

Om 9 uur vertrokken we richting de tempels die Yogyakarta de moeite waard maken. de Candi Prambanan, Candi Sewu, Candi Borobudur en wat kleinere tempels onderweg.  Het grote voordeel van het reizen met een local is dat de prijzen dramatisch lager zijn, hij ons veel kon vertellen over de cultuur en geschiedenis en de niet toeristische locaties kon laten zien.

Candi Prambanan is een groot Hindoe complex en zeker de moeite waard om te bezoeken.  Elke tempel toren kan worden beklommen en binnen in bevind zich een kleine gebedsruimte met een standbeeld.

De volgende op de lijst was Candi Sewu (1000 tempels) bestaande uit 999 kleinere tempels waarvan er nog maar 15 overeind staan. De tempels worden weer heel langzaam herbouwd maar de decoraties zijn vaak onherstelbaar beschadigd. 

Een beeld in de Prambanan

Erwin reed ons langs een gigantische boom waaronder elke dag verkopers kokosnoot sap en andere lokale drankjes aanbieden. Ze drinken hier met een rietje uit een plastic zakje als je vraagt om "To-Go" en overal zit een overvloed aan suiker in. 2 uur rijden van Prambanan ligt de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. Een gigantisch bouwwerk van 15.129 vierkant meter. met 6 verdiepingen. De 3 onderste zijn vierkant en de 3 bovenste rond. 

De mooiste tijd van de dag is wanneer de zon ondergaat, vanaf de top het je uitzicht over de jungle die zich via heuvels uitstrekt tot de voet van de Merapi. Met een beetje geluk ( wat wij niet hadden) zijn er 's nachts lava stromen te zien vanaf de top van de vulkaan.

De Borobudur is een van de indrukwekkendste bouwwerken die ik tot nu toe gezien heb, en niet voor niets de trekpleister van Yogyakarta.

De Stoepa's van de Borobudur

Het Guest House had 3 mountainbikes staan die wij mochten gebruiken om de omgeving te verkennen, er werd ons vertelt dat er apen en slangen in de buurt te vinden waren maar na een fietstocht van 3 uur hebben we geen van beide kunnen spotten. Dit is mede door het feit we de weg niet wisten en de lokale bevolking het verschil tussen rechts en links niet altijd duidelijk weet te maken. We zijn zo'n 15 keer verkeerd gefietst en herhaaldelijk vragen leverde niet echt duidelijkheid op.

Hok Heng in zijn natuurlijke habitat.

Erwin heeft ons na terugkomst maar gebracht naar de grotten waar de apen zaten maar de locals bleken ze vorig jaar uitgeroeid te hebben. Erwin was zo teleurgesteld dat ie zijn belofte aan ons ( het zien van apen en slangen) niet kon na komen dat ie ter compensatie aanbood om ons per scooter naar Malioborostreet, de hoofdstraat van Yogya te rijden. Hij vooruit met Hok Heng Ly en ik op de scooter van de receptioniste er achteraan met Bram achterop. Als er iets spannend is is het met een scooter door het verkeer in Indonesië. Een chaos zonder regels maar wel snel en erg leuk. Links en recht in halen is toegestaan en links rijden is vreselijk wennen bij het rechts afslaan op een kruispunt belande ik zo af en toe nog wel eens op de verkeerde rijbaan. Kijkt overigens niemand van op.

Ik in mijn natuurlijk habitat.

De dag erna zijn we opzoek gegaan naar watervallen en die hebben we wel gevonden, in een gigantisch gat in de jungle waren twee watervallen verstopt. Helaas stonden ze vrij droog omdat het droge seizoen nog niet afgelopen is. Erwin heeft ons 's middags naar een grote dierenmarkt gebracht ( weer op de scooters) waar ze de meest exotische dieren verkochten, pythons, aapjes, neusberen, uilen, marters, rare vissen en duizenden vogels. De leefomstandigheden zou de partij van de dieren een massale hartaanval bezorgen maar indrukwekkend was de markt zeker.

Yogyakarta is spotgoedkoop, zelfs voor hier en toch zijn we nog een aantal keer opgelicht ( voor enkele euro centen!)

Het was voor ons een zeer culturele ervaring en een goede voorbereiding op het dagelijkse leven van Indonesië, ons Bahasa ( Indonesische taal) gaat best snel vooruit en de zinnen en woorden kunnen we goed gebruiken. Zo poeieren we elke nep taxi tegenwoordig af met de zien: Saya Bukan Turist ( ik ben geen toerist) en bij stalletjes krijgen we sneller de prijs die ze aan locals vragen als we vragen hoe duur iets is in Bahasa.  We hebben bijzonder veel traditionele dingen gegeten ( het meest bijzondere in mijn leven) en gedronken maar hierover later meer. 

Met het vliegtuig ben je in 1 uurtje weer terug op Jakarta airport en dan is het een kunst om een betrouwbare taxi terug naar Binus Square te krijgen. Al met al was het een geslaagde vakantie in het altijd warme Indonesië.

Hok Heng , Bram en ik voor de Borobudur.