3: Money Belts

Lekker eitjes bakken voor de zeldzame eiwitten hier.

Indonesië is in veel opzichten bijzonder, bijzonder mooi maar ook bijzonder apart vergeleken met Nederland. Bram en ik hebben nog redelijk wat moeite met het aanpassen en het vinden van een makkelijk en vooral goede routine. Het is nog een hele kunst om hier aan dingen te komen die je in Nederland in een hand omdraai vind. Zo beschikken we niet over een keukentje/koelkast en dat dwingt je dan gelijk tot het halen van eten in het winkeltje beneden. Hier vind je eten, drinken en snacks en ,thank God, wc papier (waar ze hier dus nooit aan doen) maar het is beperkt tot "Instand noodles" chips, brood en ( Jaaa!) hagelslag, snoep en wat soorten melk. Dit is leuk en aardig maar elke dag noodles is niet bepaald gezond, hagelslag op brood wordt ook saai en chips is zo pittig dat ik er (nog ) niet vrolijk van wordt. De producten die je er kunt vinden zijn voor ons totaal niet duur maar wel duurder dan in de Carrefour hier in de buurt dus hebben we een oplossing bedacht.

Gister in Central Park Mall Carrefour hebben we een waterkoker op de kop getikt ( 75.000IDR = €5,41) en instand Noodles voor een hele week waar we op elk bakje 1400 IDR besparen ( 10 euro cent!!) Dat levert ons na 6 maanden zo'n  345.000 rupiah op oftewel 20 euro. Nou lijkt dat niet veel maar voor dat geld halen wel wel ongeveer 6 maanden lang elke week 12 eieren die we kunnen bakken op ons balkon met de eveneens gister aangeschafte elektrische kookplaat van 160.000 rupiah ( €10.80)
Verder is hier alles bijzonder goedkoop voor Nederlandse begrippen en dat weten ze hier maar altijd goed. alle blanken worden hier wel afgezet, en daar worden ze erg creatief in. Zo zaten we gister in een taxi van Central Park terug naar huis, wat normaal 18.000 Rupiah moet kosten ( €1,22). De taxi chauffeur zij dat er een file stond via de normale route en ik merkte dat we om reden ( via de achter uitgang van de Mall) en heel sneaky wist ie de meter op te drijven naar 22.000 Rupiah, "Shit! Weer 20 cent te veel betaald."

Het grootste geld dat er te krijgen is, 100.000IDR of €6,80.

Het grote nadeel maar ook een lekker gevoel van de lage waarde van 100.000 rupiah is de dikke portemonnee die we hier hebben. Een portemonnee die zo dik is dat je er niet op kunt zitten heb ik persoonlijk niet vaak gehad. Aan boodschappen gaat ie niet snel leeg, behalve als we bier willen kopen, dat hier al gauw twee tot drie keer zo duur is als in Nederland.

 Ik ga nog even genieten van mijn 20 cent noodles en we pakken zo de ( gratis) pendel bus naar school om de vakken en overgang naar Binus international te regelen, maar daarover later meer.

Aju!