2: The perfect Getaway!

Bram en ik zijn nu pas een week van huis maar het lijkt al veel langer. De afgelopen dagen waren gevuld met het doorkruisen van Jakarta per Taxi of Bajaj (de Tuk-Tuk van Jakarta). In de stad zijn tientallen gigantische winkelcentrums te vinden en wij hebben er nu een aantal gehad. Zo staat ITC Mangga Dua hoog op het lijstje van favoriete malls omdat je hier alles kunt vinden wat je maar kunt bedenken incl. alle replica producten denkbaar. Dat Indonesië vergeleken met Nederland spotgoedkoop is bleek hier wel erg duidelijk. Voor in totaal 30 euro stonden we buiten met tassen vol spullen.
Naast alle uitstapjes en tijdverdrijf op de campus moest er ook nog het een en ander geregeld worden, zo hadden we nog geen Wi-Fi op de kamer ( wat nu nog steeds bagger is), geen pasje voor de deuren en geen duidelijk vakkenpakket. Met de gratis shuttle bus kunnen we naar de verschillende schoolgebouwen van Binus maar we gaan ons waarschijnlijk aanmelden bij Binus International wat ons gelijk ook een privé chauffeur oplevert. Binus International is het gebouw voor de internationale studenten.

Binus Square, het appartementen complex waar wij verblijven staat in Jakarta West, zo'n 5 kilometer van het centrum af, dit heeft een paar voordelen. Het is erg makkelijk te vinden of aan te wijzen, bijzonder handig omdat de meeste taxi chauffeurs het eigenlijk niet kennen, het ligt zo ver van het centrum dat er nog een redelijk schone lucht hangt en we dus op ons balkon kunnen ontbijten en het is wel druk voor de deur maar er staat niet dagelijks file zoals in het centrum en in Noord.

Bij deze vrucht hebben we voorlopig nog geen naam.

Desondanks hadden we zin om Jakarta even te verlaten voor de rust van de  "Duizend Eilanden" met de boot vanuit Muara Angke haven zo'n 2 uur varen. Via internet werden we niet veel wijzer over de manier waarop we er konden komen dus besloten we op de bonnefooi te gaan. Dinsdag om 5 uur op en om 5:30 in de Taxi naar de haven, om 6 uur op de boot en een uur wachten tot ie vertrok. tenminste dat dachten we. In Indonesië gaat het leven niet zo snel dus 7 uur vertrekken betekent eigenlijk "Half 8 klaar maken ofzo." De vislucht in Muara Angke is niet te harden en er ligt zoveel afval in het water dat we het bijna aandurfde er overheen te lopen. Zodra de boot de haven uitvaart wordt het water weer doorzichtig en de lucht weer schoon. Onderweg passeren we allemaal tropische eilandjes waarvan ongeveer 1/3 bewoond. Tidung Island zijn eigenlijk twee eilanden verbonden door een een 630 meter lange "brug der liefde".

Bram in de Mangrove bossen bij Tidung

 De onderwater wereld liet te wensen over maar we vermaakte ons prima op ons privé eiland. Zo ongeveer een minuut nadat we ons hardop afvroegen of er ook varanen leefde schoot er een met een rotvaart het water in. Het strand lag bezaaid met mooie schelpen en stukken koraal en het water was het warmste waar ik ook in gezwommen heb. Maar elke medaille heeft zijn keer zijde. Het werd pijnlijk duidelijk dat de Indonesiërs bijzonder slecht voor hun land zorgen. De hoeveelheid afval dat op beide Tidung's te vinden is is niet te omschrijven. Dit afval is vooral afkomstig uit de havens van Jakarta en van alle Indo's die hun zooi overboord pleuren. Het spoelt allemaal aan op de schitterende witte stranden en vervuilen zo het natuurschoon. Als je van het eiland afkijkt is er niet veel aan de hand maar aan de rand van de palmbossen vonden we een Luis Vuitton tas, kilo's plastic, glazen potten en flessen en visnetten. De Indo's boeit het allemaal blijkbaar niet zo veel.

Tidung Island is niet bepaald toeristisch en we waren dan ook een van de weinige Belanda's ( Nederlanders/Blanken) en dat hebben we gemerkt, al op de boot wilden mensen met ons op de foto en op het eiland groeten iedereen ons met Halo mister! Zelfs de oudere bevolking. Volgens mij zijn we wel 30 keer op de foto geweest met groepje. Indonesiërs blijken ook bijzonder gast vrij, een meisje sprak ons aan op het strand en vroeg of we zin hadden om te komen eten met haar vrienden. We zeiden dat we het zouden proberen en toen later bleek dat het brood dat we meegenomen hadden beschimmeld was zijn we toch maar op zoek gegaan naar het betreffende huis. Een erg goede keuze want deze Jakartanen hadden een waar feest

Aan de noord kant van het eiland.

, zing en dans feest gepland voor de groep en ons Belandas. Gegeten wordt er met de hand en de noodles waren de pittigste die ik ooit aangeraakt heb.De omgeving was het toneel van veel exotische geluiden waaronder de leukste van allemaal: de Tokay, een Gekko dat is vernoemd naar het geluid dat ie maakt. Na uren lang vermaak zijn we toch ons crappy 10 euro hostel ingedoken ( gerund door een man waar je in Amsterdam nog met een boog omheen zou lopen maar die ons steeds "My lords" noemde) en om 7 A.M zaten we weer op de boot terug naar Smog City A.K.A Jakarta. Zo'n tripje naar 1 van de eilanden staat nog veel vaker op de planning aangezien je voor het totaal bedrag van de taxi, de boot, het verblijf en een diner per persoon niet eens een retour-treinkaartje Ede-Amsterdam kunt kopen(26€)

Moe maar voldaan zijn we bezig met de volgende trip! Eerst nog een dag relaxen op Binus Square. We hebben tot de 20ste de tijd, dan moeten we naar Binus International.

Selamat Siam!

De varaan in kwestie

.